Şişman Komutan Amca-1

                

Spor Tutkusu

             Askerliğim süresi içinde bir gün nöbetçi subayı olarak tel boyunda denetim yaparken bir çocuk sesleniyordu "Şişman komutan amca, şişman komutan amca" diye. Önce aldırış etmedim ama kulak kabartmadan da edemedim. Dönüp baktım bana mı diyor diye.

             Bastığım yer titriyor sanıyordum yürürken, güçlü kuvvetliydim kendimce, her sabah spor yapardık askerlerle birlikte, akşamdan önce de devam ederdim hevesli askerlerle.

Spor tutkum oldu askerliğimin dağıtım sonrasında. Her sabah evin bahçesinde koşturmaya çalışırdım ama kısa mesafeler başımı döndürürdü. Bahçenin küçük olması sıkıntı yaratıyordu koşturma sırasında. Tez canlılık işin kötü yanıydı benim için; bir an önce bitsin isterdim başladığım iş. 

Okullarda da aynısı olmuştu, koşturarak geçtim sınıfları adeta; içinde bir sınıf hariç, lise birinci sınıfta aptalca bir karar almıştım kendimce yorulduğumu düşünerek.

         Okulları hiç dönem kaybı olmadan bitiriyordum hatta bu yüzden lise birinci sınıfta karar aldım kendimce: "Bu yıl dinleneceğim, çok yorgunluk hissediyorum, ders çalışmayı bırakacağım." diye. Yaptım da sözümde durdum sahiden. Sözümün eriyim ya, söz verildiğinde sözünde durmamak olmazdı, kendime bile versem sözü; söz sözdü sonuçta.

         Yıl sonuna doğru içimde bir huzursuzluk başladı ne yaptığımı düşünmeye başlamıştım ne yaptığımı anlayamıyor ve bu tür bir aptallığı nasıl yaparım? diye de kendimi içten içe yiyip bitirmeye başladım ama çaresiz gibi görünüyordu durum. Derslerin yalnızca birinden geçeceğim ve kısacası sınıfta çakacağım. Bir koskoca yıl kayıp olacaktı hayatımda. "ne yaptın bu yıl?" diye sorduğumda verilecek tek cevabım vardı dürüstçe "çaktım, sınıfta çaktım, aptallık ettim."

1/8

Devam edecek.
2/8   gelsin...
3/8   gelsin
4/8   gelsin
5/8    gelsin
6/8    gelsin
7/8    gelsin
8/8    gelsin
Görsel: Google Görseller