Adı Hasret, Soyadı da Hasret.

""

Hasret

Ah be çocuk!

Neler ettin sen bana.

Koçum geliyor aklıma

Seni her duyuşumda.

Senin gibiydi

O da.

Ne dur bilirdi

Ne de durak.

Dünya kazan

O kepçe;

İnerdi gökler yere.

Güreşirdik,

Kalırdık nefes nefese;

Yetmezdi gün,

İkimize;

Çalardık uykudan,

Gülüp oynardık;

Bıkmadan.

Ah be çocuk,

Mehmet çocuk!

Neler ettin

Sen bana.

Hasretlerimi deştin.

Biliyorum,

Yok haberin,

Öyle de bir niyetin.

Bilir misin?

Benim de var

Bir Koç’um.

Büyüdü,

Delikanlı O

Şimdi.

Sen yaşlarda,

Kalbimin baş köşesindeki

Asılı duran son resmi.

Gülen yüz,

Cin gözler;

Görsen

Öyle masum ki.

Geçip karşısına,

Konuşuyorum her an;

Konuş, konuş bitmiyor sözler,

Birbirini görmüyor gözler.

Hasretiz biz,

Bize.

Acıların en hası,

En acısı,

Anası;

Hasret acısı.

Olamayınca yan yana,

Yanak yanağa;

Ha Dünya’nın öbür ucunda,

Ha yan odada.

Hasretiz biz,

Bize;

O uzakta,

Ben daha uzakta.

Çıkmıyor hiç aklımdan

Oturuyor,

Gönlümdeki tahtta.

Konuşuyoruz hiç durmadan,

Benden, ondan,
Yani
Bizden.

Kelimeler düğümleniyor bazen,

Göz göze geliyoruz,

İşte o zaman yutkunup,

Susuyoruz;

Olmasın diye,

 Havadan, sudan.

Dertleşiyoruz,

Hal, yol oluyoruz:

“Ah be baba!

Olmuyor uzakta,

Sensiz.”
Dedi.

Kelimeler yetmedi,

Kesildi nefesim;

Diyemedim yüzüne,

Baktım sadece

Kara kara gözlerine.

Kanım çekildi

Damarlarımdan.

Can havliyle konuştum,

İçimden:

Ah be babacığım!

Aslan Koç’um,

Ben ölüyorum

Sensiz.

Çığlıklar attım

Sessiz, sessiz;

Yer, gök yıkıldı,

Ben sallanırken hissiz.

Geçmek bilmiyor zaman,
Ve

Sen büyüyorsun bensiz.

Ben de ölüyorum yavaş yavaş

Sensiz.

“Yaşarken ölmek” diyorlar,

Bir derttir;

Gelip yapıştı yakama.

Ne halden anlar,

Ne de dinler bey, paşa.

Kurtulunmazmış

Kaptırdın mı

Yaka, paça.

Bakmıyor,

Yaşa, başa;

Geçmiyor ferman,

Çıkıyor arşa.

Eh be çocuk!

Mehmet çocuk!

Yeter bu kadar temaşa,

Ben gidiyorum artık;

Sen kal paşa paşa.

Koçum geldi,

Geçti oturdu;

Gönlümdeki tahtına;

Bak!

Bakıyor bana.

Yana yana;

Bakışıyoruz,

O bana,

Ben ona.

Birlikteyken bile birbirimize hasretiz,

Biz.

Konuşuruz sessiz sessiz.

O büyüyor,

Büyüdü;

Delikanlı oldu şimdi.

O bana hasret,

Ben ona hasret;

Birbirimize hasretiz biz,

Hasret..!

Hasret..!

Adı batasıca.

Adı Hasret,

Soyadı da Hasret.

Ne bet bırakıyor,

Ne de bereket.

Can tükeniyor,

Bitiyor umutlar;

Edilmiyor hareket.

Bulamamış anası-babası,

Takacak başka etiket.

Süslü de yazdırmışlar künyesini,

Belli ki, çok istemişler sevilmesini;

Var yok dememişler,

Uğraşıp eğitmişler kendisini.

Uzman olmuş,

Çok iyi yapıyor işini.

İplemiyor

Hiç kimseyi.

Burnu Kaf dağında,

Ne bizi görüyor,

Ne de başka kimseyi.

Adı batasıca!

Hasret.

Adı hasret,

Soyadı da Hasret;

Mert değil,

Katıksız namert.

05-03-2017-20:10

Halil GÖNÜL

Görsel: Pixabay.com