Saflık ve Sevgi
Şu çocukların
saflığı,
Kahrediyor beni!
Büyüdük de ne oldu
sanki?Tattık bol bol
hainliği, hiçliği, ihaneti,
Bulduk sandık şefkati,
sevgiyi;
Kandırdık kendi kendimizi.
Uğrunda vermeye razı
değil miyiz her şeyi?
Büyüdük,
İyi mi?
Kaybettik her şeyi!
Bu da kahrediyor
beni!
Onlar da aramaya
başlamadan kendini,
Bir şeyler yapsak;
Daha iyi değil mi?
Biz de buluruz
kaybettiklerimizi belki.
Davet ediyorum
hepinizi,
Gözden geçirelim
eğitim dediğimizi;
Kesilmesin çocukların
sesi,
Gülmesi;
Kaybolmasın onların
da neşesi,
Hiç bitmesin
içlerindeki sevgisi.
Susmasın neşe dolu
ezgisi.
24-05-2017-0532
Halil GÖNÜL
Görsel:Pixabay.com
Büyüdükçe kirlendik, büyüdükçe içimize menfaat girdi ve aslında büyüdükçe biz olmaktan insan olmaktan çıktık....
YanıtlaSilHaklısınız Sevgili +Akilgenco. Hepsinden önemlisi içimizdeki çocuğu öldürdük acımadan ve sonra da farkında olmadan aramaya çıktık.
SilÇok duygulu idi yine. Çocukların bu devirde ;sanki daha çok duyar olduk çektiklerini. İçlerimiz sürekli sızlar oldu. Son günlerde SMA hastalığından ölen çocukların sayısı ki bir tek bu değil, ne hastalıklar var, bütün bunlar beni çok üzüyor. Yardımlaşma olsa belki kurtulanları olurdu. Bir de onlara zarar verenler. Ne yazacağımı bilemedim. Dilerim Allah tüm çocuklarımızı korur. Sağlıcakla Halil bey, kaleminize sağlık.
YanıtlaSilMerhaba, sevgili +Ece Evren Hanım. Teşekkür ederim bu duygu dolu yorumunuz için.
Silİçimizdeki çocuk ölünce sevgisiz ve duygusuz bireyler olup çıktık; böyle olunca da en zayıf halka olan çocuklarımız zarar görmeye başladı.