"Ümit, anlat bakalım." |
İngilizce Öğretmeni'nin Çare Arayışı
Zamanın bu kadar hızlı geçmesini daha önce hiç de yaşamamış ya da fark etmemiştim. Geçen her an zamanla birlikte kendimdeki değişiklikleri de fark edebiliyordum. Örneğin kendime olan güvenim tavan yapmıştı, halbuki öğrencilik yıllarımda doğru dürüst el kaldırdığımı hatırlamıyorum; öğretmenlerin “Sen” demesinden başka. “Acaba yanlışsa gülerler mi?” Sorusu takılırdı hep aklıma ve utanırdım, cesaretim kırılırdı birden.
Bu günlerde birden büyüdüğümü fark ettim çünkü her şeyi yapabildiğimi fark ediyordum; her şeyi yapma yetkisi ancak büyüklere özgüydü sanki eskiden.
Akşam
misafirhaneye döndükten sonra bir duş alıp kitap okumaya başladım, sıkıldığımı
hissettiğimde de kasetten İngilizce çalışıyordum. Ümit çıkageldi elinde defter
ve kitaplarıyla. Biraz sohbet edip ders çalıştıktan sonra açtım meseleyi Ümit’e.
Öğretmeninin
anlattıklarını doğruluyordu bahsettiği şekil. Öğretmenine yardımcı olmasını
istedim ondan ve “Nasıl? Ben öğrenciyim!” dedi üzülerek. Açıklamak için: “Derste tartışmak yerine ders
aralarında tartışabilirsin.” Deyince aklına yattı ve “Tamam” dedi sevinerek.
Aradan
birkaç gün geçti ki Ümit o akşam dersimizde çok sevinçliydi ve gözleri her
zamankinden daha fazla parlıyor ve hırsı da artmıştı tekrar. Yine sınıfının
müfredatının çok ilerilerindeki konuları çalışmamızı istiyordu ve kafasına
takılan soruları ardı ardına sıralamıştı birden.
Sevincinin
nedenini sorduğumda: “Bugün ilk defa derse kaldırdı öğretmenim beni, konuyu
anlatmam için” dedi, “Biraz ileri geçtim galiba o zaman da ‘dur orada Ümit’
dedi ve teşekkür ederek yerime geçmemi söyledi deyince anlaşılmıştı nedeni.
Öğretmeniyle araları düzeliyordu, kendine göre çareler düşündüğü anlaşılmıştı. Bu
durum da Ümit’i tekrar kendine getirmeye yetmişti.
Şimdilik burada kesmek istiyorum
bu yazımı da sevgili okurum. Şimdilik hoşça ve mutluca kalın. Gelecek yazılarda
görüşmek üzere.
18-06-2017-1607
güzel makale tebrik ederim halil hocam başarılar
YanıtlaSilMerhaba, sevgili +JD Sezer.
SilTeşekkür ederim, beğenmene sevindim.
Ne güzel anlatmışsınız. Gerçek sanırım. Devamı olacak herhalde. Kaleminize sağlık Halil bey :)
YanıtlaSilMerhaba, Sevgili +Ece Evren Hanım.
SilTeşekkür ederim, beğenmenize sevindim.
Evet tahmininizde haklısınız: Gerçek bir yaşam öyküsü. Duygularımda rahatlık hissettikçe yazacağım devamı olan anılarımı. Duygularım karışıkken yüzeysel kalıyor yazılanlar.
Saygı ve sevgilerimle hoşça kalın. :)
güzel bir makale teşekkürler
YanıtlaSilMerhaba, Sevgili + Lerzan Kara.
SilBeğenmeniz beni sevindirdi, teşekkür ederim. :)
anladığım kadarıyla Ümit siz olmalaısınız.. :) galiba sizin gerçek hayat hikayeniz..anlatımınız harika olmuş,okunaklı ve düzgün bir hikaye başlangıcı..elinize sağlık..
YanıtlaSilMerhaba sevgili +Yazar Yildirim.
SilÜmit benim çalıştırdığım öğrenci orta 1 de. Yıl 1984-85, inşaat müh. olduğum ilk yıllarda.
Beğenmenize sevindim. Hoşça kalın. :)
ümit nabıyo acaba şimdi. ingilizce öğrendi mi ki :)
YanıtlaSildeeptone,
SilÜmit elektrik ve elektronik mühendisi olmuş. Türkiye de bir üniversitede çalışıyormuş. yaklaşık 30 yıl sonra öğrenmiş oldum-2015' de-.