Şişman Komutan Amca-6-Askerlik Başladı

"Askerlik başladı"

     Sıra askerliği bitirmedeydi, askerliğimi bitirince iş güç ayarlar yuvarlanır giderdim.

         Devre arkadaşlarıma göre birkaç yaş gençtim ve bana çocuk muamelesi yapanlar bile vardı diğer bölüklerdeki yedek subaylardan. Olsun önemsemiyordum hiçbirini. Samimi olduğum arkadaşlık yaptığımız kişiler de vardı elbette.

     Günlük çalışmalar, sabah ve akşam sporları derken hızla ve keyifle geçiriyorum günlerimi. Birkaç ay geçmişti ki nöbetçi subayıydım o gün. Hafta sonuydu hatırladığım kadarıyla. Öğle iştimasını aldım, bölüğün görev dağılımını yapıp ayrıldım bölük toplantı alanından.

     Tel boyunda, şehrin canavar gibi gürleyen sesini dinleyerek yavaş adımlarla yürümeye başladım nöbetçi kulübelerine doğru. İlk kulübeye vardım, nöbetçi tekmil verdi "vukuatım yoktuuur komutanım" diye bağırarak. Şehrin gürültüsü kayboluverdi birden askerin sesinden dolayı. 

      Diğer nöbetçiye doğru yürürken "şişman komutan amca, şişman komutan amca" diyen bir çocuk sesi tırmaladı kulaklarımı. Ben şişman değilim ki niye kulak asıyordum bu sese. Baktım hala geliyor sesi çocuğun, ister istemez dönüp baktım tel örgünün altındaki yola doğru.

Yolda dikilmiş bir erkek çocuğu, altı bilemedin yedi yaşlarında esmer karayağız hala bağırıyor "şişman komutan amca, şişman komutan amca" diye. Aramızda üç metre mesafe ya var ya yok "Bana mı dedin?" dedim merakla. Gayet sakin sordum.

"Evet amca sana dedim. Bir şey soracağım da!" dedi utana sıkıla. Anası babası oldukça fakir olmalı, üstü başı bakımlı değildi, yırtıkları da vardı kıyafetinin. Ayağında lastik ayakkabı görünüyordu çorapsız ayaklarında. Son bahar aylarında ve oldukça soğuk bir gün, hafifçe de rüzgâr var ben bile sıkı olmama rağmen üşüyordum.

6/8

Devam edecek.
1/8'e  dön...

Görsel: Google Görseller