Asi

"Ana ceylan ve yavrusu"

Asi

Avlamıştı avcı

Ana ceylanı

Yerde yatıyordu

Akıyordu kanı

Ve

Gözyaşları;

Yanına geldi

Bağrışarak

Yavruları.

Kimi kokluyor

Kimi de çekiştiriyordu

Ayaklarını

Bir figan kopardı

Babaları

“Yanlış, yanlış yaptı

Bir daha

Hepsinden beter;

Olmamalıydı, bu yapılmamalıydı;

Yanlış yaptı Tanrı;

Baktı,

Sadece baktı

Her zamanki gibi

Baktı

Sadece baktı

Havadan baktı,

Yapmadı bize hiç katkı.

Tek derdimiz vardı,

Doyurmak karnımızı,

Ve

Büyütmek

Yavrularımızı.

Yanlış yaptı,

Yanlış yaptı Tanrı.”

Aldı yavrularını

Gitti

Bir daha hiç dönmedi.

Ne yaptı

Ne eyledi;

Bir daha kimseler görmedi,

O

Bir asi’ydi,

Ve

Tekti

Hayvanlar içinde.

Yavrularına söylediğinde bile

Terk etti hepsi de.

Nedense

Yapmıştı

Olacağı bile bile;

Kim bilir

Yatırımdı belki de

Geleceklerine.

Canı yandı

Daha fazla yandı

Bu gidişine

Elbette.

Dönmedi

Hiçbir zaman

Geriye

Hatta

Bakmadı bile.

Kimse de merak etmedi

Giderken

Gözlerinde yaş var mı diye!

Hiç kimse sormadı

Kendi kendine

“bu yaşlı halinde,

Ne yer,

Ne içer;

Nasıl yaşar?”

Diye.

İşte böyle!

Bir yaşam daha

Karışıp gitti

Akan Zaman’ın derinliklerine.

13.03.2018

Halil Gönül

Görsel: Google Görseller