Kantarın Topuzu

Kantarın Topuzunu Kırdım

Her şey değersizleşiyormuş be,

En sevdiğin şeyler bile!

Kızdım kendi kendime;

Fark edince.

“Toparlanmalı” dedim,

“toparlanmalı bir an önce.”

“iş işten geçmeden

Ve

İçimdekiler silinip süpürülmeden.”

Panikledim hemen,

Terledi elim, ayağım;

Devreye girdi tekrar kantarım,

Koydum, koydum sırayla;

En sevdiklerim ne varsa.

Bir sen çıktın çıka çıka,

Bulamadım senden başka.

“Ohhh” dedim,

Derin bir nefes aldım, verdim;

Tekrar koydum seni,

En kıymetli yerime,

Sardım, sarmaladım;

Sonra da kantarın topuzunu kırdım.

Bir daha lazım değil,

Kalmadı başka tartacağım.

Sensin, benim varım yoğum.

Sevgili oğlum.

09.05.18

Halil Gönül

Görsel: Google Görseller