Yazık Değil mi?

İlkin kendisi vardı, ağaç dallarında hoplayıp zıplayan, sarkan

Her şey oyundu hayvanice.

Zaman ayırırdı eğlenmeye

Derken dikildi ayakları üstüne.

İnsansıydı.

Döndü gözleri kendine

Daha eğlenceliydi böyle

Arada sendelese de

Etmedi hiç acele

Niyeti de yoktu yer değiştirmeye

Bazıları kızdı, bazıları başladı imrenmeye

Başladılar O’na benzemeye

Etrafı doldu sevgiliyle

Devam etti üremeye

Türkü de besteledi, diyecek yoktu keyfine:

“Kime ne, kime ne-hepsi benimse kime ne!”

Dört ayak üstünde dalmış biri seyre,

Ağıt yakar acizliğine

“bene de, bene de.  Yazık değil mi garibe!”

 

01.02.19

Halil Gönül

Görsel: Google Görseller