AKAN ZAMANDA RÜZGÂR VE FIRTINA

"Fırtına öncesi"

FIRTINA

Ufacıktım

Parmak kadar,

Tüy yoktu kanatlarımda;

Bilmezken rüzgârı,

Nereden bileyim fırtınaları.

Babam getirdi,

Anam verdi;

Ben yedim.

Kanatlarım gelişti,

Heveslendim uçmaya,

Başladım kanat çırpmaya;

Rüzgâr, rüzgâr dedi

Anam, babam.

Açtım kanatlarımı,

İçimde sakladım korkularımı;

Bıraktım kendimi

Boşluğa.

Rüzgârdı çıkan karşıma,

Kucakladı kaldırdı havaya.

Ben başladım uçmaya.

O diyar senin,

Bu diyar benim;

Doyamadım doğaya,

Düşüp kalksam da.

Derken bir fırtına

Ben oldum alabora.

Bakındım şöyle etrafıma,

Ne ana var ne de baba;

Uzaktayım eş,  dosttan da.

Öğrendim böylece fırtınayı,

Yok, oluşa ramak kala.

Sığındım bir limana,

Bekledim sıkıla sıkıla,

Kalkan ilk gemi çaldı sirenini;

Anladım, çağırıyordu beni.

Dedim ona ver elini,

İşte böyle o günden beri;

Gemi kaptan etti beni,

Dolaşıyoruz ileri geri.

18-03-2017-21⁵⁰

Halil Gönül

Görsel: Pixabay.com