Kaşık-60-Hüsniye'nin Odadan Çıkışı

“İki kaşığı yan yana olmayacak kocanın, iki kaşığından birini mutlaka kıracaksın!”

"Zeus'un oğlu Herkül"

BÖLÜM-60-

“Evinden getireceğim iti!”

            Olayı tekrar yaşıyordu sanki Hüsniye, elleri çözülmüş inip kalkıyordu ama başı önüne bakıyordu hala.  Bir an başını kaldırdı komutanın gözlerine baktı, kocaman yerlerinden fırlamış kara gözleriyle: “Şimdi anlamaya başladım ben de, bu boku yiyen bu it demek ki, götteşlerini de toplayıp tenha yerde kıstırınca yaptı yapacağını. Bana askıntı olurdu her zaman, öğretmenden de beni kıskanınca aklına bu işi yapmak geldi anlaşılan. Bir anda ayağa fırladı, evine gidip getireceğim iti!”

            Eliyle bileğinden yakalayan komutan: “otur kızım otur yerine, kaçmış evden, askerler ve köylüler arıyor zaten.” deyince bir an ayakta kaldıktan sonra oturdu tekrar yerine ve gözlerini komutanın gözlerine dikmiş öylece bakıyordu hiç ağzını açmadan. Göz bebekleri bir o yana bir buyana dönüp duruyorlardı sürekli. Bir anda ne olduysa sanki gözbebekleri büyüdü, büyüdü tüm gözünü kapladı sanki ve fırladığı gibi kapıya yöneldi. Komutanın sesini bile duymuyordu. Koşar adım uzaklaştı.

            Kapıdan dışarıya çıkan komutan: “Muhtar bu kızın yanına birkaç kişi ver tazı gibi olanlardan yoksa nal toplarlar peşinden. Sakın özden kaybetmesinler kızı. Aklından bir yerler geçiyor mutlaka!” olanca gücüyle bağırdı ve heyecanlandığı belli oluyordu sesinden. Bir an komutan kendisi gitmeyi düşündüyse de Hüsniye’nin peşinden, sonra vazgeçti sorgulamayı bir an önce bitirmek için.

            Hüsniye bir eve yöneldi ve “Herkül evde misin, çık ortaya? Diye bağırdı. Herkül’ ün anası çıktı dışarıya: “sen misin kızım Hüsniye? Gelsene yukarıya, bu geç vakit ne işin var Herkül’le?” diye seslendi tahtalıktan.

            Herkül, lakabıydı çocuğun ve herkes de Herkül biliyordu onu. Güçlü kuvvetliydi. Bütün belalı işlerin içinde o olurdu ve deli oğlanın da en samimi arkadaşıydı. Birbirinden ayrı tuvalete bile gitmezlerdi.

            “hiiç, hiiiç teyze, bir şey takıldı aklıma da onu soracaktım kendisine. Nereye gittiğinden haberin var mı? Mutlaka bulmam lazım da.”  Diyerek yerinde bir ileri bir geri hareket etmeye başladı. Telaşını gören anası meraklandı:

            “kızım ikindi karanlığı bastırırken işim var beni merak etmeyin deyip biraz da yiyecek aldı. Üstünü kavice giyindi. Ava gideceğiz arkadaşlarla gece gelmem” dedi ve hızla uzaklaştı. Bir şey demeye bile fırsat vermedi bana.“

Devam edecek...
Görsel: Google Görseller