GÜNCELERDEN-Hafızanın Dönüşü

demli

12.04.2018-02²⁰  Perşembe /Aydın

            Geçen yazıyı tamamlarken bardaktaki çayı unutmuşum bir süre ve çay ılıklaşmış hatta soğumaya yüz tutmuş; yudumladığımda soğuk çayın hoşuma gitmediğini fark ettim. Nedense bu aralar çok şeyler fark etmeye başladığımı düşünmeden yapamıyorum. İhtiyarlıktan mıdır yoksa bunama belirtisi midir bilemiyorum.

            Çayın kızgını daha fazla keyif veriyor, uyarıyor insanı; hiç olmazsa içtiğini fark ediyorsun. O da fark ettiriyor kendisini zaten, sıkıyorsa fazlaca bir yudum alda göreyim diyor arada sırada. Neyse, demlikten tekrar doldurdum bardağımı. Ama hepsi ılıklaşmış artık. Yeni bir demlik düşündüm bir an ama sonra vazgeçtim demlemekten.

            Bir an hafıza kaybı yaşadım. Asıl yazmayı düşündüğüm konu unutulmuştu çayın ılıklığından dolayı dikkatimi çayı tekrar demlemeye yöneltince.

Tamam, kontrol bende, meraklanmayın; hafıza döndü geriye. Konu: zaman zaman gece ve gündüzlerin birbirine girmesi. Hayatımın tersine dönüşü!

Yarasalar gibiyim sanki. Benim yarasalardan farkım, aydınlıkta yaşamam gece de olsa. Ha, bir fak daha var, kanatlarımın altında zehir falan da taşımıyorum, bilesiniz!

Bu kadar moralimi bozan ve kafamı karıştıran gece ve gündüzlerin karışması, yer değiştirmeleri. Yani gündüzlerde değil de gecelerde olmam, vücut saatimin değişikliğidir. Oldukça fazla etkiliyor insanı. Depresyon depreşiyor bazen kapıyı tık tık diye kibarca vurduğunu işitiyor insan. Zaten yeterince dinlenemiyor da geceleyin uyunamayınca insan. Biliyorsunuz gece karanlığında yayılan bir hormon var, işte ondan mahrum kalınıyor.

Uzunca bir süre birlikte yaşayınca gecelerle, bir karara vardım artık. Önemsemeyeceğim gece veya gündüz olmasını. Çünkü önemsedikçe bana sıkıntı verdi hem de gereğinden fazlaca oldu verdiği sıkıntı. Nasılsa geçip gidiyorlar gece de olsa gündüz de olsalar. Bana mı soruyorlar sanki. Kendi bildiklerini okuyorlar. Her zaman da bildiklerini yapacaklar tıpkı bana hiç sormayacakları gibi. Kuru bir zaman kendi başına hepsi de. Gece olmuş, gündüz olmuş benim için farklı olmayacak bundan böyle. Restimi çektim anlayacağınız. Yoksa tepeme çıkıp oturmaya kalkıyorlar el birliği yaparak gece ve gündüz. Hadlerini bilsinler biraz, ben anlam kazandırıyorum onlara. Ben olmazsam benim için de bir anlamları olmayacak, öyle değil mi ama?

Biraz kafası çalışsa anlayacak hâlbuki onu benim anlamlandırdığımı. Ben olmadan bir anlamı yok ve varlığı da yok. Her yaşam için de bu durum böyle, farklısını düşünmek boşuna.

Bir daha çay demleyeyim en iyisi ben. Biraz önceki kahvaltı içindi, şimdiki keyif demliğim olacak. Sabah da yaklaşıyor nasılsa. Sabahın alaca karanlığının keyfini süre süre içerim yudum yudum.

Devam edecek...

Görsel: Google Görseller