Zafer'in farkına varması gerekenler!

Bak, Nereden Nereye Geldik!

                Oğlum Zafer, sen bu kıvırma işini iyi beceriyormuşsun be yavrum. Daha önceleri deseydin de dansöz yapsaydık seni. Ben neredeyim, sen nereye geldin bir baksana. 

              Ben kendi içimden bahsediyorum, sense gittin psikiyatriye, psikoloğa takıldın. Oğlum, kırma kafayı da bırak herkes işine gücüne baksın. Sana ne psikologdan, psikiyatriden.  İnsan neyine senin? Sen kendine bak. İnsan mısın sen, insandan mı sayıyorsun sen kendini? Oğlum, tosunum, sen kayıp olalı çok olmuşsun. Kaybetmişsin insanlığı; insanlıktan çıkmışsın.

            Yani, şunun şurasında yüz verdik sana değil mi? Sen de aldın yüzü, habire çarpıyorsun bana. Oğlum, pelte kılıklı geri zekâlı, şımarma; sana da payını veririm. Daha ölmedik, ayakta sürünsem de sana yetecek gücüm var hâlâ. Sadece biraz daha zamana ihtiyacım var o kadar, anladın mı?  Ben öldüğüm zaman senin de kıçına pamuk tıkayacaklarını bilmiyorsan eğer, öğrenmiş ol böylece. Başka bir ifadeyle söylersek, birimize pamuk tıkandığı zaman ikimizinkine de tıkanmış oluyor. İyice anla da ona göre ayağını denk al olur mu?

            Vatan, millet dönemi geçeli çok oldu. Şimdi tıkaçtan kurtulma zamanı. Ve ben de ayakta olduğuma göre ve öyle kolay ölüme teslim olmaya niyetim olmadığına göre, önümüzde birlikte göreceğimiz günler var demektir daha. Bokuna, sidiğine artık, ne çıkarsa bahtımıza diyeceğiz. Biz ikimiz birbirimizle savaşıyoruz… Eğer sen bunu fark edemiyorsan aklından zorun var demektir.

            Zafer, beyniyle uğraşmaya başladı yine. Beyniyle uğraşmaya başlaması onun için iyiye işaret demektir. Biraz da olsa, sağlığını kaybetmesinden endişelenmeye başlaması harekete geçmesine neden oldu. Bütün eklemleri külüstür kamyonlar gibi gacırt, gucurt etmeye başladı. Her kıpırdanışında mutlaka bir ses çıkıyor bir yerlerinden. Haftada birkaç kez birer, ikişer kilometreye kadar yürümeye başladı. Kendini daha iyi hissedince  de devam etmeye karar verdi. 

Devam edecek...
Görsel: Google Görseller