Aile Yumağı Nedir?

Aile

Aile Yumağı

                Hiç akıllara gelmemiştir bile belki, yeni çarşaf, nevresim ve yastık yüzü takılmış mis gibi kokan yatakta yatmanın ne demek olduğunu düşünmek.  Hani bazen öyle olur ki başkalarına gayet normal olan bazılarına adeta ulaşılmazdır ya işte o cinsten bir şey belki de.

                Yastık, yorgan var ama nevresim ve çarşaflar oldukça yıpranmış parçalanmış haldeydi, nasıl edip ne yaptıysa kimse bilmeden, elinde çıkageldi sevinçli bir suratla “aldım, aldım” diyordu karşısında çocukların. Çocuklar da şaşkın ve sevinçli görünüyorlardı babalarının karşısında.

                Baba farkına varmıştı yenice yaptığı hatanın. Yalnızca kendisi ve hanımının yattığı yatağınkiler eski püskü değildi ki, çocukların kullandıkları da param parçaydılar, artık yama tutmaz haldeydiler hepsi de. Unutmuştu onları, kendini şartlandırmıştı baba uzun bir zamandır; hanımına evlilik yıl dönümü hediyesi almaktı tek amacı. Hiç hediye alamamıştı ona.

                Hanımı anladı durumu ama yapılacak bir şey yoktu, kocasının gözlerine baktı iri simsiyah gözleriyle gülümseyerek. Adamın içinin yağları eriyiverdi birden; olmamıştı yine istediği şey, eksik kalmıştı düşündüğü.

                Kırkını aşmış kumral ufak tefek kırçıllı saçlı kadın hiç yapmadığı bir şey yaptı çocuklarının gözleri önünde. Yavaşça çocuklarının arasından yürüyerek babalarına doğru, babalarının şaşkınlığı arasında ayak parmakları üzerine olabildiğince dikilerek yetişebildiği yerinden öptü adamın suratından ve sımsıcak sarılıverdi birden başını adamın göğsüne yasladı.   Derin bir oh çekti ciğerlerini kocasının kokularıyla doldurdu. Yalnızca yan yasladığı başının önündekilere bakıyordu şefkat dolu kocaman simsiyah gözleriyle.

                Adam hiç kıpırdamadan ayakta bekliyordu öylesine. Şaşkınlığı daha da artmıştı ve hiç beklemediği, hanımının davranışına bir anlam bulmaya çalışıyordu kendince. Sevinmez mi, elbette sevinçliydi o anda. Hem sevinç hem de burukluk bir arada çok da faklıymış be diyordu kendi kendine. Bir an kendine geldiğinde göğsünün ısınmasıyla, hanımının kendisine sarıldığını ve derin derin nefesler alıp verdiğinin farkına vardı. Hiç bozmak istemedi bu durumu.

                Çocukların üçü de bakakalmıştı ana ve babalarına. Hiç de görmedikleri bir manzaraydı bu durum. İyi miydi, kötü müydü bilmiyorlardı, kararsızlardı ama ana ve babaları yaptığına göre iyi demekti bu; hele de babaları da memnunsa halinden hepten iyi demek olduğuna karar verip alkışlamaya başladılar hep birlikte “vay be” diyerek.

                En küçükleri 5 yaşlarında esmer oğlan bağırmaya başladı yerinde hoplayarak “bana da bana da” diyordu orta yerde. Büyü bozuldu birden ana ve baba kendilerine geldiler rüyalarından uyanarak. Ufaklığa bakıyorlardı hepsi beraber gülümseyerek. Diğer ablaları “yapmasana be” dedilerse de kaç kez, dinletememişlerdi ufaklığa.

                Önce anası sarıldı ufaklığa çömelerek. Arkasından babası sarıldı karısıyla birlikte her ikisine de. Diğer kızlar durur mu ayakta onlarda geçip her iki yanlarına onlar da sarıldı aileye. Bir yumak oldular; aile yumağıydı bu yaptıkları.

                “Haydi bakalım sofraya, bu kadar yaramazlık yeter” dedi anaları şakayla gülümseyerek poposuna şaplak attı ufaklığın. Ufaklık ayrılmak istememişti mızmızlanmaya başladı ayrılmamak için “bir daha, bir daha” diyordu durmadan.  Kırmadılar ufaklığı ve bir daha aile yumağı yaptılar yeniden ve sofraya koşturmaca gitti ufaklık. Herkes gitti sofraya ana ve baba birlikte arkalarından gidiyorlardı düşünceli düşünceli.
                                                                                                              16-10-2017

                                                                                                            Halil GÖNÜL 

1/2

Görsel: Google Görseller