MERHABA

                Sevgili arkadaşlar ve kıymetli okurlarım, MERHABA herkese.

                Neredeyse altı ayı geçen bir süredir sizlerden uzak kaldım Telekom’un altyapı arızalarından dolayı. Oldukça özledim herkesi. Epeyce yalnız hissettim kendimi bu arada.

                İnsanlar kabul etse de etmese de her aldığı kararı kendisi veremiyor. Yaşamını etkileyen ve yön veren bazı kararlar tesadüflerle gelişip serpiliyor ve insanların bazılarını belli noktalara taşıyorlar. Bu noktalar bazen olumsuz olan durumlar da olabiliyor maalesef.

                Mahallede oluşan internet altyapısının yetersizliği ve yeni altyapı inşasına karar alınması benim blog çalışmalarımı da altı ayı geçen bir süredir etkiliyor ve hiç yayın yapamadım. İnternete hiç bağlanılamıyor çünkü. Bu durum ülkenin içinde bulunduğu durumu da gösteriyor bana göre. Çünkü yalnızca benim bulunduğum ilde değil başka illerde de olduğunu biliyorum. Benim bulunduğum ilde bahsedilen arıza sayısı üç yüz adedi gecikmiş ve Telekom’un tamirat ekibinin yetersizliği söz konusuymuş. Arızaların giderilme konusunda kesin bir tarih veremiyorlardı ilgililer.

                Bu süre içinde belli bir süre sonrasında elim kolum bağlı kaldı neredeyse hiçbir şey yapamadım. Daha doğrusu ne yapacağımı şaşırdım. Dört ay geçti ki, ne yaptım nereye başvurduysam yeterli olmadı. Kabullenmek zorunda kaldım internete bağlanamamayı. Başka çözümler düşündüm ancak yapılabilirliği mümkün olsa da ilave masraflar gerekliydi ve daha farklı düşünmeye başladım bu sefer de. İnternetsizlik taş devri gibi gelmeye başladı. Ne yapayım, ne yapayım? derken bu konuda olan biteni kabullenip neredeyse hiçbir şey yapmamaya karar verdim ve bir süre bocaladım.

                Nihayet bir karar verdim, bu kararım okumak oldu. Kafamı oyalamak gerekliydi olumsuzlukları engellemek için. Düşünecek bir şeyler bulmaya çalışıyordum. Düşünecek bir şeyler bulamazsam günlerim kötü geçiyordu ve olumsuz düşüncelere saplanıp kalmaktan kendimi alamamaya başlamıştım.

                Neyse ki yardımıma daha öncelerden bir gün okurum diye internet ortamında bulunan kitaplardan edinmiştim. Önceleri sayı konusunda bir fikrim yoktu ancak okumaya başladığımda gördüm ki beş yüz adedi gecikti sayı. Önceleri gözüme çok göründü ve bitmez diye düşünerek seçici davranarak okumaya başladım kitaplardan bazılarını. Okudukça tesadüfen merak ettiğim konulara rastladım. Okumak daha da ilginçleşmeye başlamıştı benim için.

                Genellikle bir iş gibi değerlendirmeye başladım ve oldukça ciddiye alarak sabahları erken kalkıp kahvaltımı yaptıktan sonra başlayıp bazen öyle oluyordu ki yirmi dört hatta otuz altı saati bulan okuma süreleri olmaya başladı ancak uykusuzluk sorun yaratmaya başladı. Enerjimin tükendiğimi hissetmeme rağmen devam etmek isteğini engelleyemiyordum. Derken bitmez sandığım kitapların tamamı bitti. 

                İlk başlangıçlarda okurken önemli gördüğüm konularda notlar almıyordum yalnızca işaretlemeyle yetiniyordum ancak sonraları başka bir zaman kolay hatırlayabilmek veya başka bir konuda yazmaya çalışırken kullanmaya yönelik bir fikir gelişince sıkı notlar almaya da başladım. Kitaplar bitince okuyup not almadığım ve önemli saydığım kitaplara dönerek tekrar okumaya başlayınca yoğun okuma günlerinde dikkatimden kaçan çok şey olduğunu fark ettim ve notlar almak için oldukça kitap olduğu ortaya çıktı. Bu durum bir süre daha oyladı beni.

                Bu sürede ilginç bir düşünce oluşmaya başladı beynimde. Bu dünyadaki bütün bilgileri edindikten sonra ne olur? du. Bu endişenin önemi beyni beslenmeye alıştırdığın zaman süreklilik istiyordu. Beslenecek bir şeyler kalmadığında beyin kendisini taşıyan bünyeye eziyet etmeye başlıyor hayırsız evlat gibi. Neden beni aç bırakıyorsun diye durmadan üzerine geliyor ve insanı çıldıracak noktaya kadar sürüklüyor. İşin ilginç taraflarından biri daha vardı. Bir veya birkaç alanda okudukların neredeyse kelimesi kelimesine aynılaşmaya başladığını gördüğünde işler tatsızlaşmaya başlıyor. Daha kitabın giriş veya önsözünü okurken tamam diyorsun bu konuyu biliyorum. Ama yine de farklı bir bilgi kırıntısı bulabilme umuduyla devam etmeye başlıyorsun hızlı bir şekilde.

                Nihayet tekrarlar da bittiğinde elimde bulunan daha öncelerinde okuduğum kitaplardan bazılarına yöneldim ve onları da tekrar okuyarak notlar aldım. Öyle görünüyor ki, blog yazılarımın uzun bir kısmını kitap tanıtımlarıyla doldurabilirim ancak benim kararım bu değil.

                Bu internet kesikliği döneminde oldukça değişik konular düşündüm. Neredeyse tüm yaşamımı tekrar gözden geçirip tekrar tekrar yaşadım çok şeyi ama genellikle olumsuzluklar ağır bastı diyebilirim. İşte bu nedenle internet geriye geldiği zaman arada bir kişisel deneyimlerim ve düşüncelerimden bahsedeceğim genel olarak. Değişik türlerde ve konularda da yazmaya devam edeceğim elbette.

                Biliyor musunuz, en özgür olan insanın bile ne kadar tuşaklı ve bağlı olduğu bana göre çok açık. Çünkü her insanın yaşadığı ortam, aldığı nefes bu bağları ve tuşakları örüyor daima. Yani yaşandığı sürece daha ilk yaşamaya başladığından itibaren ağlar örülmeye başlanıyor köleleştirmek için. İşte bu yüzden insanların “ben özgür bir insanım” demeleri bana çok şey ifade etmiyor hatta anlamsız geliyor. Bunu bilmek insanı özgürleştirmiyor ama tam tersine bağlarını açıkça görüyorsun ve ne kadar çaba harcarsan harca çok az bir bağ çözebiliyorsun. Kişisel çabalarla kurtulabilmek mümkün değil. Toplumsal eğitim ile ama farklı bir eğitim olmalı bu toplumsal eğitim. Toplumu tektipleştirmek değil tam tersine toplum bireylerini düşündürmeye, sorgulamaya yönelik olmalı. Ancak devletlerin ve devlet yönetimlerinin isteyebileceği bir durum değildir bu tip eğitim. Çünkü kontrol edememe ve kargaşa korkuları vardır. Hâlbuki tersi olması daha da ihtimal dâhilindedir. Çünkü gelişme denilen şey farklılıkların savaşlarından doğar ancak burada kast ettiğim savaş düşüncelerin savaşı olmalıdır kişi veya devletlerin fiziki savaşları değil.

Not: Bu yazıyı on beş gün öncesinden hazırlamıştım. Nihayet internet bu gün geldi. Umarım bundan sonra tekrar benzer sorun yaşamam.

Görsel: Google Görseller