Yeşil ışıklar yandı

Yeşil ışıklar

            30 Ocak cumartesi günü öğleden sonra gök gürültülü sağanak yağış vardı. Yakınlara yıldırım düştü. İrkildim.  İnternet kesildi o anda.  Yerimden kalkıp modeme baktım. Modemin hiçbir ışığı yanmıyordu. Power -güç- butonuna devamlı basıldığında ışık yanıyor ancak hiçbir işlevi olmuyordu. Yani diğer göstergelerin -ADSL, wifi, internet- çalışmasını sağlamıyordu.

            Bir süre bıraktım ilgilenmedim belki dış hatta bir arıza oluşmuştur diye düşündüm. Çünkü alışkındım buna. Ne zaman rüzgâr esse, yağmur yağsa bir şey oluyordu mutlaka. Gerçi altyapıda ilaveler yapılmış, yenilenmişti epeyce bölge.

            Cumartesi, Pazar günü sokağa çıkma yasağı olduğu için bir yere gitmeye imkân yoktu. Ne modem ne adaptör test edilebilirdi. Mecburen pazartesi beklenecekti. Pazartesi güne kadar ne zaman odadan çıksam gözüm modeme gidiyor, yeşil ışık arıyordu. Göremeyince de moralim bozuluyordu.

            İnternet kesilmesinden sonra uyumsuzluk yaşadım, sanki bir şeylerim eksilmişti de bir şeyler yapmak istediğimde yapamıyorum gibi hissetmeye başladım. Gerçekten internet uzun süreli –aylar, yıllar- kesilse ne yapar insanların çoğu diye düşündüm bir an. Sanıyorum bunalım yaşayan çok olur.

            İki bilemedin beş saat sıkıntı yaşadım kafamda. Daha sonra kabullendim yokluğunu. Nasılsa pazartesi çözülürdü sorun. Ya modem yenilenir ya da arıza varsa giderilirdi. Telefondan arıza bildirimi yaptım Telekom’a.

            İnternet yokluğuna uyum sağlayınca kitap okumaya başladım. Tv seyretmiyorum dört beş aydır. İnternet de olmayınca kafamı dinlemek için fırsatım olacak diye düşündüm ve interneti sildim aklımdan beş altı saat sonra.

            Pazartesi sabah uyandım 07 civarında. Rahat uyudum. Gece uykum bölünmedi. Kafam dinçti olmadığı kadar. En son ne zaman bu kadar kafamın dinç olduğunu hatırlayamadım bile. Daima bir şeyler olurdu aklımda dolaşan. Çünkü beyine uğraşacağı bir şey vermezsem beynim beni yemeye kalkıyordu. Bu iki günde öyle yapmadı, barıştık mı nedir? Beynimle ben kavgalıyızdır genellikle.

            Kahvaltıdan sonra yaklaşık 09.30 civarında çıktım evden. Hatırladığım kadarıyla saat onda açılıyordu Telekom. Doğru hatırlıyormuşum, vardığımda yenice kapı açılıyordu. Uzun bir kuyruk vardı dışarıda. Tahmini elli kişi kadardık. Sıra numarası vermeye başladılar insanların sorununa göre. Ben arıza ile ilgili birim –çözüm masası- için sıra aldım. Bir saat kadar sonra sıram geldi içeriye alındım.

            Çalışan sayısı azaltılmış birimlerde. Anlattım durumu. “adaptörü kontrol ettirin elektrikçilere, yanmış olabilir. Modemin devreleri de yanmış olabilir.” dedi arkasından “24 ay taksitli modem isterseniz faturaya dâhil ediliyor” deyince huylandım. Teşekkür ederek ayrıldım.  Başka marka modem fiyatlarını araştırdım.

            Öğleden sonra tekrar gittim sıfır modem almak için. Benim modemin devrelerinin yandığı doğru. Çünkü kendim başka adaptörle denedim yine ışığı yanmadı. Karar verdim değiştirmeye. Yeni modem talebimi ilettiğim görevli işlemleri yaparken “yıldırım da Telekom’a çalışıyor galiba” diye takıldım. Önce baktı yüzüme, şaka yaptığımı anlayınca: “bu aralar baya çok olmaya başladı şikâyet. Hiç bu kadar olmamıştı” dedi. İşlemler bitti, yeni modemi bana uzatırken: “biz ucuza veriyoruz, kazanamıyoruz. Dışarıda daha pahalıya satıyorlar” dedi. Gülümseyerek teşekkür ettim ve ayrıldım.

            Eve gelip bağladım modemi. Yeşil ışıkları gördüm tamı tamına beş adet. “yaşasııııııııııııın.” 01.02.2021

Görsel: Google Görseller