"İnsanlık Öldü mü?" |
İnsanlık Öldü mü?👈
Bu
arada güneş batmış, yavaş yavaş karanlık bastırmak üzereydi. Bir yerde otursam
uyuyup kalırdım yorgunluk ve stresten. Hemen ilk dükkândakilere lastikçi sordum
ve işaretle gösterdiler, biraz ilerideydi, bağırdılar kepengini çekiyorken
“Lastiiiik, lastikçiiiii, lastikçiiiii…” lastikçi bizden tarafa bakmaya başladı, kendisine takılıyor komşuları diye düşünmüş olacak ki kepengi hızlıca çekti ve
kilitlemeye başlayacak, diğer kepengi de indirmek için uğraşıyordu. Koşturarak
yanına vardım.
“İyi
akşamlar usta, kusura bakma ya! Geç biliyorum ama benim araba yolda kaldı, yedek
lastiği unutmuşum almayı yanıma, araba şu anda lastiği inik vaziyette
geldiğimiz yerdeki son virajda, o son köyü geçince…”
Adam
öylesine baktı önce suratıma daha sonra tepeden tırnağa süzdü ayak
başparmaklarımdan başlayarak tepemdeki dikili saç telime kadar inceledi. “araba
ne abi?” söyledim markasını. Elindeki
çıkma lastiği göstererek bu işimi görür dersen bunu takarım, yok yeni dersen
yeni alalım; ne dersin?”
“İki
yüz, üç yüz kilometre götürür değil mi bu? Götürmez iş çıkarır dersen yeni
alalım. Bu gece yarısında yollarda uğraşmak istemiyorum artık.”
“Abi
garanti veremem sana, yollar stabilize biliyon, görüyorsun yolları. Yanlış
anlama ama sen beyefendi birine benziyon bu kılığın altında bile, gel yeni
alalım bi tane. Paran yoksa da benim hesaptan alırız bana gönderirsin vardığın
yerden.”
“Sahi
mi ya! Valla moralimi düzelttin, para sıkıntım yok. Çok teşekkür ederim iyi
niyetin ve teklifin için. Tamam, yeni
alalım o zaman.”
“Ne demek abi, insanlık öldü mü?”
Hemen
aceleyle kepengini kapatıp kilitledi ve kamyonetine atladık acelesi vardı belki
de kapanmasından korkuyordu lastik bayisinin. Tam da zamanında varmış olduk, personel
yenice çıkmaya hazırlanıyormuş. Hemen bir yeni lastik alıp attı arabaya, ben de
parasını ödedim lastiğin. Çıktık aceleyle lastik bayisinden.
Giderken
arada bir lafladık işlerin durumundan, memleket havadislerinden. Temkinliydik
ikimiz de, birbirimizi tanımıyorduk, bu nedenle birbirimizi kırmayalım diye
düşünerek temkinli kuruyorduk cümlelerimizi.
Usta kendi ücreti konusunda da bir söz söylemedi ben de sormadım, işi bitince sorar ne derse verirdim pazarlık yapmadan. İnsanlık öldü mü ya! Adam biraz önce ne teklif etti bana. “paran yoksa benim hesaptan alırız yeni lastiği, gidince de ödersin” demedi mi! Şimdi bu adama işi yapıp bitirince pazarlık mı yapacaktım ben, olmaz öyle bir şey, insanlığa sığmaz değil mi? Sığmaz! Daha insanlık ölmedi! 👈
Usta kendi ücreti konusunda da bir söz söylemedi ben de sormadım, işi bitince sorar ne derse verirdim pazarlık yapmadan. İnsanlık öldü mü ya! Adam biraz önce ne teklif etti bana. “paran yoksa benim hesaptan alırız yeni lastiği, gidince de ödersin” demedi mi! Şimdi bu adama işi yapıp bitirince pazarlık mı yapacaktım ben, olmaz öyle bir şey, insanlığa sığmaz değil mi? Sığmaz! Daha insanlık ölmedi! 👈
İşimiz
tamamlandı makul bir fiyat da söyledi, verdim parasını teşekkür ederek.
Anlaşılan çok hora geçti bu iş ki adamın gözlerinin içi ışıldadı bir an. Yemek
önerdim lastikçiye ama “evde beklerler sofrada” dedi gülümseyerek. El sıkışıp ayrıldık.
Arabayla
yola çıkarken tarladan, kıçım yerde sürünüyormuş gibi hissettim, sanki otlar
dokunuyordu popoma. Ford ile yolculuk yapmaktan oldu galiba. İlk gençlik
yıllarımda şantiyede kamyonet kullanıp uzun bir süre bir anda Reno taksiye
binince aynısını hissetmiştim ve bir süre aynı his devam etmişti alışana kadar.
Alçak geliyordu binek araba. Kamyonet yüksek olduğu için arazide kullanımı daha
rahat oluyordu.
Gecenin
karanlığında kafamdan geçen bin bir düşünce vardı. “Dünya insanlar için hapishane olabilir mi?” yazısını okuyunca hem şaşırdım hem de
kafamdan geçenleri doğrulayan şeyleri bulunca ürperdim doğrusu.
Hoşça
ve mutluca kalın. İnsanlık ölmedi daha(!) :)👈😍
15.02.2018
Halil
Gönül
4/4
Görsel: Google Görseller
Gerçekten hala iyi niyet bu dünyayı çekilesi kılıyor...
YanıtlaSilbahce perim,
Silevet, aynen katılıyorum size.
Valla hocam evet insanlık yapıyoruz bir çoğumuz ancak yaptığımız insanlığın karşılığını hayvanlık olarak geri aldığımız için insan soğuyor gerçekten işim nedeni ile sürekli insanlar ile uğraşıyorum bazıları gerçekten değerini veriyor bazıları da pişman ediyor. elinize sağlık.
YanıtlaSilFakir Yazar,
Silhayat bu işte; ne yaparsın! bir yolunu bulup devem ediyoruz her şeye rağmen. :)