Karada Yüzen Yelkenli

Kartın Gücü Adına

Kartları hanıma verdim…

Yetmişlik değil,

Otuz beşlik istedim;

Tam oldu tasarruf dersim.
Üstüne üç litre su içtim.

İzledim:
Dolaba girenleri;
Gördüm,
Yarısının telefini.
Uyardığımda kendisini;
Yapıştırdı alnıma,
Kaynana etiketini.
Görmezden geldim,
Önemsemedim:
Haftada beş gün,
Günde iki öğün hazır siparişlerini.
Hazmetmeye çalıştım yediklerimi.
Anladım:
Üç kuruşluk borcu ödeyemeyeceğimi;
Gurbetlere attım kendimi,
Gömdüm içime hasretlerimi.
Bütün kazancımı da gönderdim iyi mi!
Duyar oldum eşine dostuna ziyafetlerini,
Benimkilerden iki lokmayı,
Üç çekirdeği esirgediğini.
Yıllar geçti bitli, pireli;
Düzeltemedim bir türlü cebi.
Kahrederken beni;
Gördüm, daha da borç senetlerini.
Döndüğümde bazen geri:
Göze aldım da aç gezmeyi,
Akşamdan akşama gördüm yemeği.
Bir taşlı yüzük almaktı niyetim;
Bir türlü tutmadı hedeflerim.

Derken gün geldi:
Kartları geri istedim,
Duymazlıktan geldi;
Zamanlar geldi geçti,
Tekrarladım talebimi.
Evde odalar paylaşıldı iyi mi!
Aynı evde olduk birkaç yabancı kişi,
Göremez olduk birbirimizi.
Anlamaya çalıştım meseleyi:
Ölçmeye çalıştım niyeti,
Çekildim biraz geri.
Boşaltınca son yüklemeyi,
Hissettim içimin cız ettiğini,
İş işten geçtiğini.
Dikildim başına ısrarla;
Aldım kartları geri.
Anladım o anda:
Ölü koca en iyi.
Kart gitti,
Kıymet bitti.
Bana da dank etti;
Karada yüzdürdüm yelkenlimi.
Şimdilik gayet iyi seyri;
Dikkat edeceğim gayri,
Bir kayaya giydirmemeyi.

13-06-2017-23⁰⁵

Halil GÖNÜL

Görsel:Pixabay.com