Şişman Komutan Amca-7-Çocuğun Sorusu

"Çocuğun soruları"

         "Sor oğlum" dedim gülümseyerek."
        Biraz tırmandı yoldan tel örgülere doğru, elindeki kırış buruş defterinin açık sayfasını gösterdi bana "Bu aritmetik sorularını yapamadım, kimsem de yok yardım isteyecek..." sözünü bitiremedi çocuk gözleri dolu dolu oldu.
      Anlamıştım durumu. Çömeldim bir adım ona doğru atarak ve yarım saat kadar anlatıverdim soruların çözümünü. Beş veya altı tane yaptık birlikte, yüzüme bakıp bakıp gülümsemeye başladı bir süre.                "Sağ ol şişman komutan amaca, diğerlerini ben çözebilirim, anladım hepsini de" deyip gülümseyerek hızla indi rampadan ve koşturmaya başladı elindeki defterini havada sallayarak. 

           Bir süre sakin adımlarla devam ettim takip ederek yürümeye. Biraz ilerideki tek katlı kiremit örtülü yıkık dökük evin arkasından bir kız çıktı yola "Ne bağırıyorsun ne oldu?" diyordu telaşla ona doğru koşarak. "Anladım aba anladım, hepsini anladım; şişman komutan amca anlatıverdi." diyerek ablasını umursamadan, onun telaşını görmeden devam ediyordu koşturmaya.

Ablası tam anlamasa da önemli bir şey olmadığına karar vermiş olmalı ki durdu olduğu yerde ve beklemeye başladı kardeşini. Ablası da üç beş yaş büyük olmalıydı tahminimce. Elleri belinde bekliyordu kardeşinin yanına gelmesini. Büyük kızlar gibi görünüyordu, sorumlulukları vardı belliydi halinden.

           Bir süre yavaş sesle konuştular ayakta, çocuk beni işaret ediyordu arada bir. Ablası da bakıyordu bana doğru o zaman. Bana doğru yürümeye başladılar el ele, fark edince ben de onlara doğru yürümeye başladım sakince.

Zaten yolum da o yöne doğruydu. Beş on metre aramız vardı "Çok özür dilerim komutan abicim kardeşimin söylediği söz için, siz o kadar şişman değilsiniz, şişman sayılmazsınız yani. Tekrar özür dileyerek çok teşekkür ederim sorularına yardım ettiğinizden dolayı da" deyip asker selamı vererek kardeşinin kolundan tutup alıp götürdü.

7/8

Devam edecek.

1/8'e  dön...

Görsel: Google Görseller