Sınıf Atlayınca Ne Oluyor?

Sınıf Atlamak

                Yıllar öncesine dayanıyor tanışıklığım, birkaç gün öncesi facebook sayfalarının birinde gördüğüm fotoğrafla. Baba, büyük oğul ve büyük oğulun arkadaşları. Baba bacaklarını altına almış, koltuk üstüne eğreti bir şekilde kurulmuş oturuyor imajı yaratmak derdine düşmüş, büyük oğulun da ondan farkı yok. Her ikisinde de mahzunluk var. Bu yılların insanları değil, baba seksen yıl öncesi bir zamandan fırlayıp gelmiş, tıpkı seksen yıl öncesi masumiyet var suratında ve bedeninde. Sanki hiç aldırmıyor çağa, dünyası hiç değişmeden seksen yıl öncesinde kalmış. Oğul da öyle.

            Küçük oğlanı da başka bir resimde görmüştüm. Değişmişti on beş yirmi sene öncekine göre. Yanakları dolgunlaşmış, ensesi kalınlaşmış. Elinde oldukça iyi para olmalı, zenginliği belli suratından. Aynı zamanda da gözleri açılmış. Eğitimlerini bilmem ama ilkokuldan terk veya mezun olabilirler. Ticaretle uğraşır küçük oğlan.

            On beş yirmi yıl öncesinde birlikte çalışıyorlardı. Gelirleri ortaktı, büyük olanı çiftçilikle ve hayvancılıkla uğraşır, küçük olan ise ticareti yürütürdü. Gel zaman git zaman aralarına kara kedi girmiş olmalı, babaları ayırır bunları. Mal mülk rızayla bölünür, o zamandan sonra “herkesin kazancı kendisine” der babaları. Herkes memnundur. Büyük oğlan ticarete yatkın olmadığından, çok hatırnaz olduğundan ticareti beceremeyeceğini düşünüp arazi ve hayvandan yana tercihini kullanır, küçük oğul ise ticarete devam eder. Zaten ticareti önceden de o yürütürdü. Biraz da araziden pay almıştır eminim. Birer de daire düşer hisselerine.

            Ticaretle uğraşan oğul son yıllarında iyi kazanıyor olmalı, siyasete de bulaşmıştır mutlaka, havası öyle andırıyor. “ben her şeyi yaparım” diyor fotoğrafta bile. Eski işine ilave başka işler de olunca “yürü ya kulum” demiş Mevla anlaşılan. Şans mıdır yoksa başka bir şey midir benim anladığım bir şey değil.

            Nedense resimler ayrı ayrı çekiliyor artık, sınıf farkı oluştuğundan anlaşılan. Başka bir açıklama mantığa sığmıyor. Nasıl bir sınıf ayrımıdır ki babayı oğuldan, kardeşi abiden ayırabiliyor. Güçlü bir şey olmalı sınıf farkının olması. Sınıfı atlayan kendini Kaf dağının tepesinde buluyor ki eli, kolu uzanamıyor aşağıda oturan baba ve abiye. Kader işte. Yazgı mı demeli yoksa?

            İlk tanıdığım zamanlarda imrenmiştim onların aile bağlarına, birlikte oluşlarına ve yüzlerine de söylemiştim imrendiğimi. Gülüm balımdılar kalabalık bir aile olarak. Hileleri yok, hurdaları yok diye düşünüyordum o zamanlardaki hallerinden davranışlarından dolayı. Belki de benim düşündüğüm gibi değildir hilesizlik, hurdasızlık Allah biliyor artık. Benim anlamakta zorluk çektiğim şey ise, insanlar kıvranırken, ekonomi dibe vururken bazı insanların bir anda nasıl zenginleşebildikleridir.   

                                                                                                                   25.11.18- Halil Gönül

Görsel: Google Görseller