Soluk Kare
Kopa kopa kalmadı hiçbiri de;
Oyuğa döndüm,
Sayende.
Anlamış oldum,
Senin de koptuğunu
Ve
Koptum ben de, nihayetinde,
Terk eyledim oyuğu.
Hissetmiyorum
Öpüşleri,
Kucaklayışları,
Sıcaklıkları;
Kalan tek hatıram
Buz dağı.
Hatırlar mısın sen de, o fotoğrafı?
Kim bilir?
Belki de
yırtılmıştır,
Ya da
Hiç olmamıştır o
soluk kare!
Neredeyim ben nerede?
Zigana,
Belki de Alpler’de!
Her neyse!
Uzun uzun ömürlere,
Sevip de sevilenlere!
10-07-2017-0600
eski hatıralara bakmak gibisi yok insan eskilere bakınca anıları gözünde canlanıyor daha dün yaşanmış gibi güzel şiir halil abi teşekkürler
YanıtlaSilJD Sezer,
Silteşekkür ederim.