Çiçeği burnunda Mühendislik anılarım-Kızlar Ekti Bizi

Kızlar Ekti Bizi

                Kızın birisi dikkatle pencereden dışarıyı inceliyordu ve bütün dikkati sokaktaydı. Diğer kız da kapıya bakıyordu sık sık; sanki beklediği birisi gelecekmiş gibi. Mobilyaların neden bağırdıklarını anlamaya başlamıştım.

                Şu an Mehmet'e nasıl söyleyebilirdim "gidelim" diye; mümkün değil. Kalkıp ayrı yerde konuşsak kızlar huylanacaklar. Sabredeyim dedim kendi kendime ve siparişlerimizi verdik.

                  Siparişler geldikten sonra kızlar birer yudum aldılar içeceklerinden ve bizden izin istediler tuvalete gitmek için.  Kibarlık yapalım dedik, eşlik edelim; istemediler teşekkür ederek birlikte iki arkadaş gittiler tuvalete.

       Onlar gözden kaybolunca Mehmet'e yavaşça: “oğlum ekildik, haberin olsun!” dedim gülümseyerek. “Hadi canım sende, nereden çıkarıyorsun; kızlar tuvalete gittiler işte! Tuvalet penceresinden mi çıkıp gidecekler?” diyerek dalga geçti benimle.

                Tekrar sipariş vermemek için içeceklerimizi ve muzlu yaş pastalarımızı idareli tüketiyorduk. Beklemeye devam ettik, pasta yarılandı, içeceğin dibinde birer yudum kaldı ve benim huylanmam da arttı. “Oğlum bak istersen şu kızlara” dedim hafif tonda. Yüzüme baktı Mehmet “yok oğlum ya, otur biraz daha, ayıp olmasın. 10 dakika daha bekleyelim, söz: ben bakacağım sonra” dedi ve bir sipariş daha vermeye kalktı. Durdurdum onu.

                Biraz yüzünün rengi değişmeye başladı Mehmet’in de ve ayağa kalktı yavaşça; istemeye istemeye kalkıyordu ayağa ve adımları gitmek istemiyordu sanki tuvalete doğru. Neredeyse bir saate yakındır bekliyorduk bıraktıkları yerde; ağaç olmuş kök salmıştık. Garson tezgâhın arkasından göz ucuyla bize bakıyordu. Bıçkın bir delikanlıya benziyordu garson.

                Mehmet tuvalete doğru dönen köşeyi dönmesiyle geri çıkması bir oldu kıpkırmızı suratla. Anlamıştım ama aynı anda da garson çakmıştı manzarayı ve “abi çok oldu kızlar gideli, yanınızdan ayrılınca çıktılar zaten arka kapıdan” deyince kızgın sular döküldü tepemden. Mehmet’in gelişini hiç sormayın!..

                İki kolu yanlara sarkmış tıpkı maymunlarınki gibi, omuzlar düşmüş azıcık da beli kamburlaşmış olarak robot gibi geliyordu bana doğru; gözleri mat mat bakıyordu. Epeyce zamanını aldı on adım kadar yürümesi. Çuval yığını gibi oturdu karşıma. Kızların servislerini sildi süpürdü avurtlarını şişire şişire, bir taraftan da bir şeyler söylemeye çalışıyordu ama ben anlayamıyordum ağzının doluluğundan ve kısık hırıltılı sesinden. Bizim Mehmet gitti yerine evrim öncesi Mehmet gelmişti sanki(!)...

                Tıkınması bitince “ne dedin sen?” dedim kendisine bakarak. “Ne zaman?” dedi şaşkın şaşkın yüzüme baktı.  Bir şey demedim artık, hesabı istedik ve parayı ödeyip kalkıyorduk.

                   Hesabın üstünü getirdi garson, gülümseyerek gayet nazik olmaya çalışarak “abi onlar hep aynı şeyi yaparlar, bi size değil alınmayın sakın” dedi; aklı sıra bizi teselli mi etmeye çalışıyordu yoksa "dangalaklar, nasıl da ekildiniz" mi demek istemişti pek anlayamadım ama bir taraftan da işletmecilik kurnazlığı mı diye de aklımdan geçirdim.  

             Tesadüf olması çok düşük bir ihtimal gibi görünüyordu. Kızların direkt orayı seçmeleri tesadüf değildi demek ki!    Olsun canım; helal hoş olsun kızlara akıllı kızlarmış, harçlıklarını çıkarıyorlardır. Bugün de bizden olsun bir katkımız olur hiç olmazsa eğitime.

                                                                                                                        24-07-2017-11⁰⁰

                                                                                                              Halil GÖNÜL

Not: 2/7  

1/7 gelsin...

3/7 gelsin...

Görsel:Pixabay.com