GÜNCELERDEN-Zorunlu Emeklilik

           

Fikir

 Her çalışan insan emekliliği için önceden hazırlık yapma imkânı bulur ve kendisini emekliliğine hazırlar bir şekilde. Benim emekliliğim ise babamın sağlık sorunu nedeniyle zorunlu olarak aniden ortaya çıktı. Nihayet emeklilik gelip çattı habersiz. Her şey bir telefonla gelişti. Yoksa cenazem şantiyeden çıkar gibi görünüyordu.

            Emekliliğe alışabilmem oldukça zor oldu. Ağır depresyon yaşadım neredeyse beş altı yıl kadar ve ne olduğumu anlayamadan geçen sürelerdi o yıllar. Kafamı ve kendimi günlük olarak bir şeylerle uğraştırmak için kitap okuma, borsa, foreks falan derken geçen yıllardı. Yaşamakta olduğum şartları kendime bir zorunluluk olarak kabul ettirmeye çalıştım. Zaman bir türlü geçmek bilmiyordu, o kadar bol geliyordu ki zaman, bir gün aylar, yıllar gibiydi adeta.

            Bir türlü harcanamayan kelepir koskoca günler vardı elimin altında. Atsam atılmıyor, satsam satılmıyorlardı. Ne yapacağımı, ne yapmam gerektiğini de bilmiyordum bu arada. Derken yazmak gibi bir şeyler düşünmeye başladım kendimi meşgul edebilirim belki diye. Bitmek tükenmek bilmeyen zamanlarımı hiç olmazsa biraz harcayabilirdim.

            Okuduklarım ve okuduklarımdan anladıklarım farklılaşmaya başladı. Bir gün bir şeyler yazmaya çalışırken birden aklıma geldi altı veya yedi yıl önceden bir blog açma çabamın olduğu ve araştırmaya başladım. İşler arasında hafızamdan kaybolmuş tamamen. Denk geldim tesadüfen. Hiçbir düzenleme yapmadan öylece bırakmışım. Epeyce çalıştım üzerinde. Oldukça yabancıydım bu konuya. Nihayet faaliyete geçirmeye karar verdim.

Devam edecek...

Görsel: Google Görseller