Onlar Ermiş Murada

"Nasip’le Hasip"

Tutturmuş bir yol,
Gidiyor herkes.

Gemiyi yüzdüren kaptan olmuş,

Yüzdüremeyen, yanında çırak.

Aşağı çırak,

Yukarı çırak,

Ne yapsın çırak?

Nasip ondan ırak.

Hasip de altında çırak.

Nasip’le Hasip olurlar ortak,

Dolaşırlar paytak paytak.

Pek severler kaydırak

Ancak

Çocuklukları onlardan ırak.

Derken…

Haber aldı iki ortak.

Gidemediler,

Çok ırak.

Miras bırakmış yatalak.

Sardı onları merak.

Nasip bu ya!

Elde var sapsız kazmayla, orak.

Eee Hasip!

Bu ne nasip?

Verdi kazmayı sapsız,

Darda bıraktı insafsız.

Orağı satıp sapsız,

Sap aldı bahtsız.

Taktı sapı kazmaya,

Oldu sap baltaya.

Yattı kalktı…

Başladı duaya,

Ellerini açtı havaya;

Şükretti Mevla’ya.

Nasip’le Hasip ermiş murada,

Çene kapatma düşmüş;

Gazel okuyanlara da.

31-03-2017-01⁵⁰

Halil Gönül

Görsel: Pixabay.com