Yavrunuz Kaçırılsa Ne Hissedersiniz? -6 /13

Olan Göyneğime Oldu

            Yabani armut -ahlat- ağacının dallarını tutarak aşağıya çekiyor ve bir şeyler kırıyor, yere atıyordu. Getirdiğinde gördüklerim, ahlatın iğne gibi sivri olan dikenleriydi. Her birini iğne gibi kullanıp kafesin üzerindeki göyneğimi iğneliyordu kafes çubukları arasından.

            “Çok sağlam oldu ama dikkat edeceksin bu günlük, akşam bizim eve getireceksin, güzelce başka bir bez dikivereceğim kafesinin altına, sen de göyneğine kavuşacaksın, yaralı bereli olsa da, teselli edersin artık göyneğini.” dedi ve gülmeye başladı birden.

            Güldü bir süre, ben de hayranlıkla, içim kaynayarak izledim onu gülümseyerek. İçim kıpır kıpırdı, sevinçten sarılıp havaya kaldırmak istiyordum onu, havada uçsun istiyordum. Hiçbir şey yapamamak ne kadar da kötüydü böyle durumlarda!

           

Yavruların sesleri geliyordu sürekli. İki tane olmaları da beni sevindirmişti, yalnız değildiler, birbirlerine arkadaş olurlar ve soğuk olan gecelerde birbirlerine yaslanarak ısınırlardı hiç olmazsa.

            “Hadi bakalım biraz da yiyecek toplayalım bunlara. Biliyor musun ne yer ne içer bunlar?” dedi gülümseyerek. Başımı salladım biliyorum der gibi. Elbette biliyordum ne yer ne içerler. Çekirgeyi çok severler bir kere, bazı ot tohumlarını da severler, ekmek verilmemeliydi sadece büyüyünceye kadar.

            Birlikte kalkıp çekirge avlamaya başladık tarladaki otlar içinde. Yakaladıklarımızı, kıvırdığı eteğinin içine atıyorduk sürekli. 

"Keklik yemi"

            Bildiğimiz otların tohumlarından da toplayıp tanelerini de atıyorduk çekirgelerin yanına. Yarım saat kadar olmuştu toplamaya başlayalı: “Yeter bu kadar, gidelim” dedi. Gölgeye doğru yürümeye başladık.

            Eteğinden kafese boşalttı hepsini de. Bir anda sesleri kesildi. “İşte bu kadaaar! Şimdi sıra bizde” dedi. Anlamıştım yemek yemek istediğini. Hemen oturduğum yerden ayağa fırladım, ekmek torbalarımızı asılı oldukları daldan indirdim.

"Ekmek torbam"

            Yan yana koyarak sofra yaptık ekmek torbalarımızı, içindekileri çıkarıp koyduk üzerlerine. Benim torbamdan bir tavuk yumurtası, iki büyükçe domates ve orta boy bir baş kuru soğan, onun torbasından da iki haşlanmış patates, yufka arasında süzme yoğurt ve soğan çıktı. İkişer tane olanları bölüştük, tek olanları da parçalayıp ekmeğin üzerine koyduk ve isteyen istediğinden yedi.

            Karnımız tıka basa doymuştu ve kalanlarını da ikindi üzeri acıkırsak yeriz diye torbalarımıza geriye koyduk. Yemeğimizi yedikten biraz sonra bir uyku bastırdı bizi, onun da gözleri kapanmaya başlamıştı ve belli etmemeye çalışıyordu. Uyur kalırsak hayvanlar zarar işleyebilirlerdi çünkü. Uyumamalıydık.

            Hayvanları sulamak için dereye götürdük, dereden akan sudan içtiler ve geriye getirdik aynı tarlaya.

           “Sırayla uyuyalım mı?” dedi biraz utanarak. “Olur, önce sen uyu, benim çok gelmedi uykum” dedim.” Gülümseyerek.

Not: 6/13

1/13 gelsin...

26-08-2017-19.40 

 Halil GÖNÜL

Görsel: Google Görseller