Kaşık-57-Muhtar Neden Koşturuyor

“İki kaşığı yan yana olmayacak kocanın, iki kaşığından birini mutlaka kıracaksın!”

"Muhtar, neden koşuyor?"

BÖLÜM-57-

“Hatırladım, hatırladım!” diyerek koşturmaya başladı, Muhtar

            “Hatırladım, hatırladım!” diye bağırarak koşturmaya başladı muhtar, muhtarlık odasına doğru. Meydandakiler de şaşırdı muhtarın bu durumuna, gülüşmeler yükseldi bir anda. Muhtarın ayakları kanatlanmıştı da uçuyordu adeta.

            Komutan karşısında muhtarı çok heyecanlı görünce:  “hayır olsun muhtar, ne bu telaşın?” dedi. Odanın gaz lambası yanmış ama camı isli olduğundan pek de iyi aydınlatmıyordu odayı. Masanın üstündekiler zar zor seçiliyorlardı.

            “Okulda temizlik ve tamirat yapmışlardı, komutanım, hatırladım, ben de kısa bir süre yardım edip başka bir iş çıkmıştı da ayrılmıştım yanlarından. İki gün çalıştılar okulda azanın birisi ve Hüsniye kızımız da vardı aralarında; kendisi yardım etmek istemişti hatta, okul diye.  Öğretmenin de gelmesine çok sevinmişti, atta aza bana geldiğinde o akşam: ‘Hüsniye kız da diploma alacakmış muhtar’ demişti bana da nasıl olacakmış o? Diye sormuştum azaya ve gülmüştü dalga geçerek. Çünkü okulu bırakalı çok oldu onlar. Ne zamandır öğretmen gelmedi bizim köye. Gelenler de ya bıraktılar ya da bir süre sonra tayinleri çıktı başka yerlere…”  

            “Yaşşa be muhtar, çok işe yarayacak bu hatırladığın şeyler, dur bakalım, anlayacağız biraz sonra; hele bir toplansın şu millet!”  diyerek elini sağ bacağına vurdu şap” diye ses çıktı. Muhtar, iyi bir iş yaptığına inanan komutanın dediklerinden sonra sevinçle döndü geriye ve kalabalığın arasında bazılarını arıyormuşçasına yüzlerine bakmaya çalışarak dolaştı aralarında sönük ayışığı altında.

            Karşı sokaktan, birden bir aydınlık yayılmaya başladı ve gitgide yakınlaşıyordu yavaş yavaş. Arada bir sağa sola sallanarak gelen aydınlığa bakıyordu toplananlar. “tamam, muhtar tamam, buldum gömleğini löküsün” dedi ışığın arkasından bir ses. “as şu direğe, ben komutana haber vereyim” diyerek tekrar geldiği muhtarlık odasına döndü muhtar. Bir iki basamak çıkınca geriye döndü bir an: “var mı gelemeyen, eksik var mı eksik?” diye sormayı ihmal etmedi son anda.

            Geriye dönüyordu ki: “var muhtar, tıfıl Necip’in deli oğlan yok.” Deyince kalabalıktan bir ses, tekrar geriye dönüp: “Tıfıl necip burda mısın?” bir anda herkes tıfıl Necip’i aramaya başladı aralarında. “he, burdayım mıhtar burda.” Deyince “deli oğlan niye gelmedi?” diye sordu muhtar. “hasta, hasta, ateşi vardı bir iki gündür, bu gün arttı eyice. Yatıyo yorgan döşek evde.”

            “Eyi bakalım, ben komutana söylerim yine de bilsin diye.” Dönüp adımlarını hızlandırarak ilerledi. “Komutanım, bir çocuğun haricinde herkes tamam meydanda. Löküs de geldi, apaydınlık dışarısı.” Dedi işini yapmış olmanın kendisine verdiği gururla.

Devam edecek...
Görsel: Google Görseller