Baykuş Kafalı Çocuk

Bir Pazar sabahı, erken vakitler evden çıktım, sokağa adım atar atmaz karşı evin kapısında mini minnacık altı çıplak, ayakları yalınayak bir erkek çocuğunun bana baktığını gördüm. Bana bakan gözleri bir başkaydı bu sefer, yanına yaklaştım, safça bakışları tuhaftı eski bakışlarına göre. Merak ederken elimi yanağına uzattım okşamak için. Çocukta hiç kıpırtı olmadı. Elimi yanağına atar atmaz ateşinin yüksekliğini anladım.

Hava soğuk sayılırdı normale göre ancak çocuğun altı çıplak, pipisi sallanıyor, ayakkabısı yok, yalınayak ve üzerindeyse sarı renkte yıpranmış bir tişört var. Şaşkınlığımı saklamaya çalışarak başımı kaldırıp çevreye bakındım, yenice on yaşlarındaki ablası evlerinin kapısından çıkıyordu.

Çocuğa baktım tekrar, çocuğun suratı baykuş suratı gibi görünmeye başladı gözüme. Gözleri yerlerinden fırlamış kocaman, burnu sivri, kafası iri ve vücudu kafasının yanında oldukça küçük duruyordu.

Hemen çocuğu bahçe kapılarından içeriye aldım, çeşmenin yanına doğru çektim. Ablası da geldi. “Kızım soy kardeşini, yanıyor cayır cayır” dedim. Bakıştık bir an sonra tişörtü çıkardı ablası. “Ablası ısla kardeşini …” dememle musluğu açıp bir avuç suyu kardeşinin kafasına döktü. İrkildi çocuk ama ses seda çıkmadı, sadece bakınıyordu şaşkın şaşkın. Baktım ablasıyla olmayacak, çocuğu güzelce yıkadım. Rahatlama vardı kısmen ama ateşi hala devam ediyordu. “nerede kaldın gıııız?” diyen annelerinin sesi geldi evlerinin açık penceresinden. “tamam, geliyoruz anne” dedi kız, kardeşinin kolundan tuttuğu gibi girdi evlerinin kapısından.

Ne yapacağımı bilemeden yan tarafa bıraktığım Pazar torbamı alıp devam ettim yoluma. Sokağın sonundaki kahveye uğrayıp sabah kahvesi içmek niyetim.

Devam edecek...

devamı 2'de

Devamı 3'de...

Devamı 4'de

Görsel: Google Görseller