İnciler-6

inciler

-Ben ne iyi olacağım ne de kötü, kendi bildiğim gibi olacağım; herkes beni nasıl görmek isterse öyle görsün. 13.05.18

-“Ne zaman adam oluruz?” diye soranlar var. Bu soranların okumaya, yazmaya başladıkları ve düşündükleri zaman. 14.05.18

-insan kendini anlamaktan aciz kalıyor bazen; ne yapmak istiyor, nereye gitmek istiyor, ne yemek istiyor, kiminle olmak istiyor? Zor iş bu işler, daha neler var zor olan… 18.05.18

-Ev bir karavan olsaydı diyorum bazen, koskocaman geliyor da. Özeniyorum, hayalini kuruyorum dağ başında akan bir dere kenarında yaşamayı hayal ediyorum. Hele o bahar yağmurlarında, yaz yağmurlarında sulu sepken ıslanmayı… 18.05.18

-İnsan olmak çok zor; bu saatten sonra da hayvan olabilmek daha da zor. 18.05.18

-Yatınca kalkmaya zorlanıyorum, kalkınca da yatmaya. Ben de saldım çayıra. 19.05.18

-“Benim babam, senin babanı döver”den ileri düşünebilmesi lazım bu memleketin insanlarının. 19.05.18

-İçi, dışı bir olur mu insanın hiç; dışı bir söylerken içi binbir çığlık atıyordur. Dışarıdan görünüşlerine bakmıyorum artık ben.

-Bir yazıda gözüme takıldı; “Umut: zenginler için olağan, fakirler için kurtuluştur.” Diyordu. Ya sizce? Benim için umut: umutsuzluğumun resmidir, çaresizliğin çığlığıdır. 21.05.18

-Paylaşanlar hep fakirdir, zenginin hiç paylaştığını gören var mı? 22.05.18

-Ne derse desinler, olmalı her şeyin dengi; değişir hayatın rengi. 18.03.18

-Düşünmeyen insana beyin bir yüktür. Düşünmeyen insan eğitilemez; kendi kendini de eğitemez. Dolayısıyla düşünmeyen, eğitilemeyen, hayvani bir yaratık olmaktan öteye geçemez; hep başkaları yönetir veya sürüngen –ilkel- beyniyle idare eder gider farkında bile olmadan. 03.06.18

Halil Gönül

Görsel: Google Görseller