Merhaba Çocuk

         

Merhaba

             Bu gün bir şeyler yazmak istemedi canım ama gezinirken bir resme denk geldim ve indirdim Face'den. Çok şey çağrıştırdı bende bu resim. Umarım bir sıkıntı çıkmaz yayınında da. Bir sıkıntı çıkarsa kaldırmak zorunda kalacağım için şimdiden üzgünüm.

     Kim ne derse desin, yaptıkları elinden gelen en iyileriydi. Yaptıklarının yanına ilave yapamadığımız halde bu günlere gelindi, artık eller taşın altına konulma zamanı gelmiştir. 

          Asıl mesele öncelikle yaptıklarını geliştirmek ve yapılması gerekenlerin de ivedilikle yapılması gereklidir. Eğitimcilere, bilimcilere, aydın gibi aydınlara düşen görevler vardır. Bu görev verilmez kimseye ancak görev edinilip alınır. 

           "Çocuk, beni öldü diyorlar, doğrudur, ölen etim kemiğimdir. İtirazım yok. Ben ve arkadaşlarım Osmanlı İmparatorluğunun son 300 senesinde yapmak isteyip de yapamadıklarını yaptık, başardık da. Hukuk, Dil, Laiklik, Cumhuriyet, ... sayayım mı daha? Osmanlı kendini geliştirip yenileyemedi ve yenilere de ayak uyduramadı, tebasına anlatamadı, anlatmaya da gücü yetmedi, korktu sonunda. Biliyordu başına gelecekleri aslında ve geldi de korktukları başa. Çareyi kendilerini kurtarmakta aradılar. Korkma çocuk, bizler sizlerden daha kötü durumdaydık inan buna. Düşünsene, okuma yazma bilenimiz bile parmakla sayılacak kadardı. Bakıyorum da sizler cin gibisiniz, biraz geç ısınıyor motorlarınız ama ısınmaya başlamış artık görüyorum ben bunu ve sıcaklığı taa bizim buralara kadar geliyor. Oralardan gelenler de var. Çooook tanıdık vardı aralarında, konuşup dertleştik epeyce de anlattılar düştüğünüz halleri. Gülüp geçtim ben çocuk, hepsine de gülüp geçtim. O kafadan geçen 300 yılda bir şey olmadı gelecek 300 yılda da bir şey olmaz. Çok zaman kaybettiniz son zamanlarda. Telafi etmeniz gerekli bu durumdan dolayı kaybettiğiniz çok şey var. Haydi hoşça kalın."  

Görsel: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2162315883869923&set=pcb.2564988246899833&type=3&theater