Unutmuş Olduğumuz Çocukluğumuz

çocuk

Düşenin Dostu

Düştüğünde ilk kez,

Kaybolur kelimeler,

Bütün resimler;

Silinir hafızan,

Kapkaranlık olur dünyan.

Kapıp koyuverme kendini,

Hazırlarsın bitişini.

Bir düşün

Çocukluğunu,

Düştün;

Yüzlerce,

Bakındın çevrene,

Bekledin bir süre

Uzanacak mı bir el?

Ve

Kalktın,

Denedin tekrar, tekrar.

Nerede

O azim,

O heyecan?

 Sakın

Bekleme

Hariçten bir el,

Gazel okurlar güzel güzel.

Diğer elindir

Seni kurtaracak,

Uzanıp

Çekip çıkaracak;

Düştüğün kör kuyudan seni.

Böyledir

Ayakta kalmak,

Ezeli

Ve

Ebedi.

25-02-2017

Halil GÖNÜL