Kumarcının Gerdek Gecesi

                Kumarcılar kaybettiklerinde yüzükoyun yatarlar. Neden? diye sormuşumdur kendi kendime çocukluğumda. Yakın tanıdıklarım vardı, hep öyle yatarlardı. Kimseyle de konuşmazlar, nerede yüzükoyun uzanacak kadar yer buldular mı bırakıverirlerdi kendilerini oraya boylu boyunca. Kolları da yanlarda esas duruşa geçmiş gibi olurdu.

            Büyüdüğümde, lise yıllarımda oynamaya başladım kumar. Poker, yanık, okey gibi oyunları az da olsa paralı oynardık. Bazen ciddi sayılabilecek –benim için- kayıplar yaşanırdı. İnsanın canı yanıyor o zaman. Bir daha oynamayacağım diyordum arada bir ama dayanamayıp oynuyordum yine. Ama kendimi kontrol etmeyi öğrenmiştim. Risk aldığımda canımı yakacak kadar kaybı göze almıyordum. Kumarda kazandığım paraları her zaman ayrı cebimde tutmayı prensip edinmiştim kâr, zarar durumumu bileyim diye. Bir taraftan da haram para sayıldığından başka paralarımla karışmasını istemiyordum. Karışırsa bereketli helal paramın bereketinin kaçacağını düşünürdüm.

            Galiba birkaç kez kayıp yaşadığımda ben de tıpkı kumarcılar gibi yatmıştım. İçimin yangısını başka türlü bastırmak kolay olmuyordu. Yangının üstüne çarşaf örtmek gibi bir şey, oksijensiz kalan yangın mecburen sönerdi. Yüzükoyun yatınca aynısı oluyor.

            Bir kumarbazı anlatırlardı çocukluğumda yaşlılar. Delikanlının biri kış günü düğün yapmış. Öğleden sonra gelin alınmış baba evinden ve yeni evine götürülmüş düğün alayı tarafından. Daha erken olduğu için damadı arkadaşları birkaç saatliğine yanlarında götürmüşler zaman öldürsün diye. Kahveye gelmişler, oyun kurmuşlar hemen. Gençlerin oyunları her zaman hararetli olurmuş. Namlı kumarcıymışlar yani.

            Oyun oynarken dalmışlar, düğünü unutmuşlar sabaha kadar kahvede kumar oynamışlar. Sabaha yakın aklına düşmüş gelin, damadın. Apar topar kalkıp gitmiş uykusuz ve yorgun, bitkin haliyle. Kapıyı açmış ki gelin yatağın kenarında oturmuş bekliyor öylece. Duvağı açılsın diye.

            Damat uykusuzluk ve yorgunluktan, belki biraz da laf yeme korkusunun heyecanıyla gelinin arkasına atmış kendini yüzükoyun. İş yapmaya mecali de yokmuş, durumu daha da kötüleşsin istemediğindenmiş o davranışı. Elindeki yarılamış sigarasını da unutup parmakları arasında uyuyup kalmış. Gelin bir süre daha beklemiş ama faydası yok o da uzanmış yanına damadın.

            Gerdek gecesi için çarşaf bekleyen tanıklar damadın içeriye girmesinden kısa bir süre sonra yanık bez kokusu duymaya başlamışlar. Bir süre sonra da kapı altından duman gelmeye başlamış. Telaşla, bağrış çığrış açmışlar zorla kapıyı ki gelin ve damat yanyana uzanmışlar yatıyorlar hâlâ. Uyandırmaya çalışsalar da boşunaymış. Apar topar birisi gelini, bir başkaları da damadı omuzlarına attıkları gibi en yakın sağlık ocağına götürmüşler. Neyse ki ucuz atlatmışlar. Doktor ve hemşireler müdahale etmişler. Bir süre orada kaldıktan sonra kendilerine gelmişler ve şaşkınlıktan küçük dillerini yutmuşlar. Köye gelinceye kadar tekkelime çıkmamış ağızlarından. Nefes alışlarını bile saklamışlar diğerlerinden. Gelinin gelinliğinin bir kısmı yanmış o gece.

Ekin tarlalarının, kahvelerin ve dullukların eğlence konusu oldu uzun yıllar. Gençlere öğüt verirken yaşlılar o olayı anlatmaya başladılar, hele kumarın kötülüğünü anlatmaya kalktıklarında kumarcının evini, barkını, aşkını kendi başına çalan biri olarak allayıp pullayıp koyuverirlerdi ortaya.  19.06.20

Görsel: Google Görseller