Minareyi Kim Çalabilecek?

"Çocuk gözünden Yaşam"

Kılıf

Her şeye bir kılıf buluruz biz,

Minareye bile.

Bebekliğimiz sürünmekle geçer,

“Büyüyecek”

Çocukluğumuz ekmek derdine düşer,

“aileye destek”

Gençliğimiz desen

Ha keza

Sevgiliye bir külah dondurma alamaz,

Utancından yanına sokulamaz.

Everirler

Hiç görmeden,

“keramet” beklerler.

Zaman nasıl geçer,

Bakmayız bile arkamıza,

Bakamayız hayatla boğuşmaktan,

Bir de geçimle.

Al sana orta yaş;

Çoluk, çocuk,

Hacı, hoca, muska, kurşun, hastane, okul derken

Geçer gider

Akar zaman gözlerimiz görmeden,

“alın yazısı, kader”

Buna da şükür

Beterin beteri var yaşıyoruz ya

Sevdiklerimizle,

Biri Hanya’da,

Birileri Konya’da,

Kavuşmayı bekleriz

Hiç olmazsa dini bayramlarda

Boynumuz buruk

Sararmış ayva gibi.

Galiba yaşlılık da geçiş töreninde

Bu arada;

Bekleriz,

Bakarız,

Baka kalırız yollara,

Aklımız kalır her an onlarda

Yani

Çocuklarda.

Artık her biri orta yaşlarda,

Her biri amansız boğuşmalarda,

Meydanlarda,

Ha kazandı,

Ha kaybedecek

Biri kalkacak,

Biri düşecek

Günler geçecek,

akıp gidecek zaman

derken

Sırası gelen göçecek.

Kalanlar şükredecek;

“bu güne de şükür, yaşıyoruz”

Diyecek.

Her şeye bir kılıf dikecek.

Ve

İşte ömür

Ha bitti,

Ha bitecek.

En iyi terziye inat

Bütün ömür

Kılıf dikmekle geçecek.

Bakalım kim minareyi çalabilecek?

06.02.2018

Halil Gönül

Görsel: Google Görseller