Ben neredeyim?

Ben; Ağıl, Sürü ve İt’ler

Çırpındım durdum,

bir türlü kurtulamadım,

ağıldan;

koyunlar sarmış her yanı,

yalar kıçları

meleye meleye;

Dönsem her nereye

Duyarım “meee, meeee…”

Kuzular sandım önce,
baktım dikkatlice,
çok şaşırdım benzerliğe;

Bakıyorlardı hepsi de
it’e;

İt’ler köşelerse,
tutmuşlar ağılı dört bir yanda
yol vermiyorlar
çıkmak isteyene.
kaldım kan ter içinde
çabaladım can havliyle,
bakmak için gök yüzüne,
gördüm
yüreğim ağzıma geldi;

Kara bulutlar çökmüş peşi peşine,
ha yağdı
ha yağacak;
Belli,
fırtına kopacak;
Ben sürüye,
sürü it’lere bakarak,
Çamur,
çaynak içinde kalarak,
Susamışlar
sidikli sudan kanarak;
İt sesleri ortalığı sararak,
kıyamet koptu
ağılda.

koyunlar telef oldu,
İt’ler uludu durdu,
olan kıça oldu;

İshalden yoruldu.
sonunda
fırtına durdu;

Kalbim küt küt vurdu,
İt’ler son kez uludu,
ne ağıl kalmış
ne sürü,
yok bir tane diri;

İt’ler alıp başını gitti
kâbusum da

Burada bitti.

27.12.2017

Halil Gönül

Görsel: Google Görseller