Fiji adasında bebekler hiç ağlamazmış, neden?

Bebek-Anne

Hiç ağlamayan bebekler

                Merhaba sevgili misafirler,

                Bu yazımda hiç ağlamayan bebeklerin sırrını paylaşacağım sizlerle. Neden böyle bir şey yazdığımı sorarsanız: Sevgili Eylül annesi nin linkteki yazısını okuduğumda aklıma geldi.

                Sevgili “Eylül annesi bence de haklı sitemlerinde, ancak benim burada belirtmek istediğim konu sevgili “Eylül annesi” nin yazdıklarıyla ilgili tartışmak değil, aksine yazılarını okuduğumda yıllar öncesi tesadüfen okuduğum bir yazı aklıma geldi ve aklımda net olarak kalanları yazmak istememdi.

                Yazının başlığından da anlaşıldığı üzere, Fiji Adası’nda bebekler, bebeklik dönemlerinde hiç ağlamazlarmış ve ağlamak nedir bilmezlermiş. Bebeğin ağlaması da yadırganırmış oldukça.

                Peki neden ağlamazmış oradaki bebekler?

                Aslında çok basit. Çünkü: Bebeklerin bebeklik dönemlerinde belirli ihtiyaçları vardır. Bunlardan en önemlisi de güven duygusudur. Aslına bakılırsa tüm insanlar için geçerli olan bir duygudur güven.

                Bilirsiniz bebek ilk doğduğunda annenin kucağına tutuşturulur hemen. Daha doğar doğmaz annesinin kokusunu sindirir içine ve telepatik bir bağ kurar annesiyle. Bu bağ ömrü boyunca da devam eder.

                Diğer familyamıza ait canlılarda da benzer bir durum vardır. İlk doğan yavruları hemen anneleri yalar, temizler ve emzirir.

Yeni doğan tay ve annesi

                Bebeğin ağlaması için birkaç sebep vardır, bunlar: Herhangi bir rahatsızlık, altının ıslaklığı ve açlık. Bu üç durum dikkate alındığında pek şikâyeti olmaz bebeğin, annesinden uzakta kalmaktan başka. Annesinden uzak kalan bebekler de annesinin kokusunu algılayamadıklarında tedirginlik yaşayıp mızmızlanmaya başlarlar. Zaman ilerledikçe baba kokusu ve baba enerjisi tanınmaya başlar. Bu durum sarılıp, okşanmakla ve yakın olmakla direkt ilgilidir. Ancak babadan çok ilk göz ağrısı anneleridir. İstisnasız her zaman annelerini tercih ederler. Anneleri yanlarında olduğu zaman kendilerini daha rahat ve güvende hissederler. 

                Geleyim Fiji adasındaki bebeklere. Elbette o bebeklerinde başka yerdeki bebeklerden hiçbir farkı yok ancak oradaki bir uygulama, her yerde olandan çok daha farklı ve uygulanabilir duruma gelmiş; bütün insanlar da kabullenmiş uygulamayı.

                İlk bir yaşına kadar bebekler annelerinin sırtından indirilmezmiş. Nedeni ise: bebek isteğini kıpırdanmaya başlayarak, yani huzursuzlanmaya başladığı zaman daha ağlamaya meyillenmeden hemen anne durumu anlayıp bebeğin ihtiyacını giderirmiş. Açsa emzirir, altı ıslaksa altını değiştir, bunlarla yetinmezse bebek sızlanmaya veya huzursuzluğunun devamında rahatsızlığı araştırılıp giderilirmiş en kısa zamanda.

                Dolayısıyla bütün ihtiyaçları anında karşılanılan bebekler de ağlamak için bir neden bulamazlarmış.

                Bizde oldukça ters bir uygulama hakimdir, “Bebeği kucağa alıştırmayacaksın.”  Ben annesinin sırtına sarmadım ama, açlık aralığını belirlediğimde ona göre çetele tutmuş ve her iki saatte bir sütünü vermiştik gece gündüz demeden. Özellikle geceleri nöbetleşe yapıyorduk bu işi. Anne sütü olmadığı için de biberonla besliyorduk. Dolayısıyla ihtiyacı zamanında fark edilip karşılanan bebekler fazla ağlamaya ihtiyaç duymuyor ben de fark ettim. Bizim oğlanın fazla ağladığını pek hatırlamıyorum. Ancak bir aşıdan sonra ortalığı yıkmıştı bir yaz gününde ve salonun ortasını buzluğa çevirmiştim, leğenler içinde buzlarla doldurarak. Baktım olmuyor, kucaklamak için kolundan tuttuğumda birden arttı huzursuzluğu ve ağlaması. İşte o an fark ettim ki kolundaki aşı yeri şişmiş ve morarmış. Üzerindeki kıyafet sürttükçe ağrıyor, yere dokununca veya biri dokununca basıyordu yaygarayı.

                Hoşça ve sağlıkla kalın. 

                11-05-2017-15²⁶

                Halil GÖNÜL 

Görsel:Pixabay.com