Salı, Ağustos 01, 2017

Pazar Gözlemim-19-İlk ve Son Yardım İsteği-Gitme Zamanı

Gitme Zamanı

                “Birkaç gün bekledim, belki de ben o halimle yanlış değerlendirmişimdir diyerek. Ne gelen oldu yanıma, ne de bir şey söyleyen. Kimsenin yüzünü bile göremedim doğru dürüst… “

                Yaşlı adamın kalbi duracak sandım. Göğsü sık sık inip çıkmaya başladı. Masanın üstündeki eli titremeye başladı, bütün vücudu da titriyor gibiydi.

                Kederi doruktaydı, son anılarını yaşıyordu… heyecan ve korkuyla beklemeye başladım. Bir şey desem sözünü kesmiş olacaktım. İlave söyleyeceği vardı kesin. Gözleri ve yanakları söylüyordu söylenecekleri…

                “Dedim ya anlamıştım o anda! Gitme zamanıydı benim için. Daha istenmiyordum o evde...  Kendimi köpek eniği gibi hissetmeye başlamıştım, iki üç gün aciz, çaresiz, aç susuz, ölümü bekleyen küçücük annesiz, babasız köpek eniği gibi hissederek yaşadım ve son kalan cesaret ve gücümü kullanarak haydi oğlum gitme zamanı dedim kendime ve ertesi gün çekip gittim.”

                “İşte ilk ve son yardım isteyişim oydu ve kimseler yardımıma koşmamıştı. 

               O günden beri korkar oldum, kadınlardan. İnsanlardan korkmuyorum pek ama kadınlardan çok korkuyorum…”
                “Gitmekle kurtulurum sanmıştım, kurtulamadığımı sonradan anladım, çocuğu hala üstüme salıyordu para diye.
               Can parçası bu, kırılmasın diye genellikle isteğini karşılamaya özen gösteriyordum ama içim içimi de yiyordu. Her seferinde, aylar alıyordu kendime gelebilmem.
               Çocuğu gene üç kuruşlar için kullanıyordu, elinden geleni ardına koymuyor; becerebilse yalnızca ciğerimi değil bütün iç organlarımı söker satardı sakatatçılara…”

                “Tek çarem kalıyordu, sabır; çocuğun benden taraftan yara almadan bir an önce büyümesi. O zamanlar yalnızca para ağacıydım çocuğumun, başka da bir işe yaramıyordum. Biraz daha büyüdüğünde belki anlar diyordum, halımı hatırımı da sorar; işte o zaman bütün dünya benim olur diye teselli buluyordum, hala da buluyorum ve bekliyorum…”

                                                                                      29-07-2017-2000

     Halil GÖNÜL

Not: 3/4
Görsel:Pixabay.com

12 yorum:

  1. kaleminize sağlık, duygusal satırlar.

    YanıtlaSil
  2. Kaleminize sağlık :( üzülüyor insan ama böyle büyüyeceğiz ve gidecekler

    YanıtlaSil
  3. İnsan hep umut ederek yaşıyor. Umut olmazsa bu yaşam yaşanmaya değmez ki?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Mukaddes'in Kaleminden,
      evet haklısınız; umut olmadan yaşamanın da tadı tuzu kalmıyor zaten. Her zaman mutlaka bir umut ışığı yakalayabilmeli insan. :)

      Sil
  4. Birkaç gün bekledim,
    Belki de ben o halimle yanlış değerlendirmişimdir diyerek.
    Ne gelen oldu yanıma,
    Ne de bir şey söyleyen.
    Kimsenin yüzünü bile göremedim doğru dürüst…

    Yaşlı adamın kalbi duracak sandım.
    Göğsü sık sık inip çıkmaya başladı.
    Masanın üstündeki eli titremeye başladı,
    Bütün vücudu da titriyor gibiydi.

    Aslında şiir gibi bir yazı olmuş..Bunu farkettim..kaleminize sağlık..

    Bu arada yeni yazılarınız,panelime düşmeye başlamış.. :) umarım başka sorunlar çıkmaz.. Kolay gelsin.. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yazar Yildirim,
      Harika bir algı yeteneğiniz var; hiç de şiir gözüyle bakmamıştım, yüreğinize sağlık çok beğendim.
      Panelinize düşme durumuna gelince: Yalnızca benim sorunum var Google ile sanıyordum. Aslında uzun zamandır sorunlar var google da. kendi izleme ve takip gatgetleri bile çalışmıyor doğru dürüst. içimden bir ses "Google gidici" diyor. :)
      Teşekkür ederim, size de kolaylıklar dilerim. Hoşça ve sağlıklı kalın. :)

      Sil
  5. Üç yazıyı peş peşe okudum. Bir solukta... Özellikle merakimin zirve yaptigi ilk bölüm çok hoşuma gitti.
    Yüreğinize sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. www.filmgundemi.com,
      çok teşekkür ederim. Beğenmenize sevindim.

      Sil
  6. Ellerinize sağlık hocam Uzun süredir ziyaret etmemiştim ):

    YanıtlaSil

Hoş geldiniz.
İlginiz için teşekkür ederim.