Sohbetleşe, Sohbetleşe Evlat!

             

"Koyun ve Kuzuları"

  “Sıkma canını evlat, eceline susayan köpek cami duvarına siyermiş; meşhur olmak isteyen de ebizemzem kuyusuna işemiş” göründüğü gibi Roma’ya çıkıyor her yolun sonu.

            Senin yaşın daha küçük, bilmezsin bunları; duydun mu hiç önceden? Böyle aval aval baktığına göre duymamışsın demektir, belki de anlayamadın da. Mecaz, mecaz bunlar, be evlat mecaz.

            Hem bilir misin, mecaz’ı bizim kadar kullanan başka bir kültür yoktur belki de öylesine diyorum bu sözü. Kalkıp gidip araştırdığım falan yok ama şööööyle bakınca taaa gerilere doğru; zulüm çok kol gezmiş bu topraklarda evlat, çoook.

            Bu topraklar acıyla, kanla yoğrulmuş, anaların yoğurduğu hamurlarda bile kini nefreti acıyı, kederi sevgiyle yoğurmuşlar da hiç acısını hissetmemiş kimsecikler.

            Hem sen bilir misin evlat: acıya türkü yakıp, o türküyle de oynayıp zıplayan, eğlenen başka bir toplum. Yoktur ya, yoktur bizden başka. İşte bundandır ki acılarımızı gömeriz biz içimize de kimselere demeyiz; biliriz ki o acı paylaşılıyordur, demeye hacet kalmadan. Hem acılar paylaş demeyle paylaşılmaz evlat, paylaşılmaz. Acı istenirse, istenilerek paylaşılır; hissedersin, işte o hissetmen paylaşmandır o acıyı. Yakının, uzağın fark etmez hiç. Sonuçta acı acıdır, tatlı da tatlı. Tatlı paylaşılmasa da olur ama acı paylaşılmadı mı çok ağırdır evlat, adam denen adamı yıkar, elden ayaktan eder de kıpreşemez.

            Dedelerimiz, ninelerimiz masallar anlatırdılar bize akşam oturmalarında. Kıssadan hisse derdi onlar, bizim anladığımızı, anlayacağımızı düşünürlerdi. Anlardık canım, anlardık da anladığımız günler geçtikçe uyarlanırdı yaşama, hani sizler nasıl dersiniz; güncellenirdi bizim kafaların içi.

            Bizden geçiyor artık, zaman sizlerin zamanı; bizler elimizden geleni yapabildiğimiz kadar yapmaya çalıştık iyisiyle, kötüsüyle, bilerek ya da bilmeyerek. Bizi hiç suçlamayın olur mu? Kusurlarımız da var elbette, şimdi sana anlatmaya kalksam onları da anlayamayacaksın belki de. En iyisi ben senin kafanı karıştırmayayım evlat, karıştırmayayım.

            Her zaman bir hain, hin vardır ailede; sürünün içinde koyun postuna bürünmüş kurtlar, tilkiler gördük biz; ayırt etmesi zordur evlat, kokusunu alamadıktan sonra, birbirine sırtını yaslamadıktan sonra.

Sırtını yasladın mı ne olur bilir misin? Bak ne olur, deyem sana: Bir kere gerçek sırt sıcak ve yumuşak olur, posta bürünmüş sırt gevrek ve soğuk olur, vücudunun sıcaklığını hissedemezsin, ancak postu ısıtmaya yeter o sırtın sıcaklığı; anladın mı? Seni ısıtmaz anlayacağın.

Biz çoook ayıkladık sürülerden o postluları bu günlere gelebildik. Eğer sürünün tamamı postluysa vay haline evlat, zaten yanmışsın demektir o zaman, kendini kandırmanın alemi yok. Yapacağın veya yapılması gereken tek şey kalır geriye. Sürüyü bir ağıla doldurup, yemini verip, onlar yemle uğraşırken ağılı yakmaktır çare.

Zaten hiç kalmamış olan koyunun nesine yanacaksın, kendini kandırsan da bir şey doğurmayacak o koyunlar, doğursa doğursa tilki, kurt doğururlar evlat. Çobansan eğer sürüne sahip çıkacaksın; sahip çıkamıyorsan zaten çoban değilsin demektir.

                                                                                   14.12.2017

                                                                                   Halil Gönül

Görsel: Google Görseller