Pazar Gözlemim-39-Damla Damla Damlayanlar

"Çay ve yol"

Birer Damladır Yazılar

                Yazılar birer damladır aslında ya gözlerden akan birer yaş; sevinç veya acı gözyaşlarıdır damla damla. Bazıları da kan damlasıdır ya yürek acısından akan damlalar ya da kesik acısından akan damlalardır.

                Kısaca bilimsel yazıları bir kenara bırakırsak diğer hikâye, roman, şiir vb. yazılardan söz ediyorum elbette. Bilimsel yazılar bir tespiti açıklayan ve adım adım devam eden yazılardır. Sonuçta ulaşılan sonuç bir tespitin izah edilişi ve duyuruluşudur ilgilenen veya ilgilenmeyen kişilere.

                Bilimsel yazıların da yazılmasından sonrasında çok yazılar yazılır bazıları uzunca zamanlar devam eder konuşulup yazılmaya. Örneklersek evrim teorisi bu tür tespitlerden birisidir ve hala hakkında konuşulup yazılmaktadır.

                Bilimsel yazıların haricindeki yazılarda da vardır benzer bir durum. Yazılmalarının üstünden yıllar hatta yüzyıllar geçse de konuşulup yazılmasına ara verilmeden devam edilir. Bu yazılarla ilgili yazılıp çizilenlerin çoğu da gürültüden başka bir şey olmaz. Bazen de bir kitleyi tatmin etmek için yazılmış olması dışında bir anlamları yoktur.

                Yazmak demek bir şeylerin yıllarca damıtılması demek bence. Bir konuyu enine boyuna değerlendirip bunu da aktarmaktır, paylaşmaktır başkalarıyla.

                Yazılanların oldukça büyük bir kısmı kurgulanarak yazılır ama kurgu arada kaybolur anlatım diline bağlı olarak; okuyucu o anlatıyı gerçeklerden ayırt edemez. Gerçeklik olarak algılayıp ve ona göre değerlendirir bana göre.

                Hayatın kendisi de aslına bakılırsa bir türlü kurgulardan ibaret değil midir? Bir konuyu değerlendirip bir karar alırız kendimizce doğru olduğuna inandığımız bir durumdur ve uygulamaya sokarız kararlarımızı. Uyguladığımız kararımız bazen ters bir durumda çıkar karşımıza, acı duyarız üzülürüz böyle bir durumda. Doğru çıkarsa genel anlamda, seviniriz böyle durumda da. Başlangıcı çok gerilerde kalmıştır artık yolun. Bazen de çıkış anımızı unuttuğumuz olur.

                Yaşam böylece devam eder gider. Kurgu olduğunu düşünür müyüz hiç? Bence pek düşündüğümüz olmaz ancak çektiğimiz acılar ve yaşadığımız sevinçler kalır bize. En çok da iz bırakan yaşanan acılardır. 

                İnsanların içinde bulunduğu duygusal durum neyse; sevinçliyse eğer, yaşamındaki sevinçli anlarını hatırlama eğilimlidir, eğer üzüntülü ise, bu durumda yaşamındaki üzücü ve acı çektiği anları canlanır, hatırlanır devamlı olarak.

                Sevinçliyken üzüntülü anlarımızı az da olsak hatırlasak bile kısa süreli ve anlık olarak gelir geçerler ama acılar yani üzüntülü anlarımızın izleri bizi her an yakalama ve esir alma eğilimlidirler. İşte üzüntülü duygu durumunda olduğumuzda sürekli hatırladığımız yaşamımızdaki üzüntülü ve acı dolu anlarımız olurlar. Etkisi oldukça uzun sürer çoğunlukla ve bu süreçten kurtulmak zorlaşır bazen.

                Bazıları alır kâğıdı kalemi eline duygularıyla yüzleşirler, yüzde yüz yalın olmasalar bile kıyısından köşesinden dokunurlar kendi sınırlarına. Sınırlarına her dokunuş hoplatır onları ve biraz daha dalmak isterler derinliklerine ama kör bir kuyudur dalmaya çalıştıkları kuyu kendileri de şaşırırlar farkına vardıklarında.

                Kısaca bütün yazılardaki kelimeler ve cümleler birer damladır bana göre ya damarlardan ya da gözlerden akarlar. Aldıkları yol “benden sana’ dır.”  Bazıları yük hafifletir bazıları da yükü ağırlaştırır. Okur değerlendirir bu durumu. Bazen de okurun anlamakta zorlandığı yazılar çıkar ortaya, derinden gelenlerdir, kör kuyulardan çıkıp gelmişlerdir bu damlalar.

                                                                                                                                                             25.12.2017

                                                                                                                                                             Halil Gönül

.
Görsel: Google Görseller